Czesc

  1     1|            jeno błyski zimnego szydu nad sobą, nad ludźmi i życiem;
  2     1|              zimnego szydu nad sobą, nad ludźmi i życiem; opróżniły
  3     1|             żurawi, słyszany niegdyś nad miastem. "I prawdziwie -
  4     1|         ducha żywotność, zaraźliwsza nad smutki.~"Joculatores!" -
  5     1|           zbiera. Nie żałują ludzie, nad czarodziejstwem sztuki gędziebnej
  6     1|              powiada, jako ta sztuka nad króla Dawida starsza, gdyż
  7     1|           huknie dziewce najbliższej nad uchem: "Bacche!", a tak
  8     1|          chichotów babich i basowych nad wszystkim rozśmiechów gburnego
  9     1|        głowie, by im który "Bacche!" nad uszami wrzasnął, a ramiona
 10     1|              huknie nagle głos gruby nad głową śpiewaka.~Ku przerażeniu
 11     1|         nadzieją dumniejszego stroju nad to giezło dziergane i postronek
 12     1|      symfonisto, rozdzwoń się gędźbą nad te puste gawędy kobiet,
 13     1|         Wybiegało rycerza spojrzenie nad miasto, ku murom, wieżom
 14     1|      przepaść ciemna, na orli wzlot, nad nią już tylko nieba błękit
 15     1|       ściętym niby głazów szczeliną. Nad murów i skały ciemne po
 16     1|            ducha skrzepienie, ujrzał nad drzwiami anioła w kamieniu
 17     1|             jedno kolano - i usłyszy nad sobą głos księcia:~"Królowo,
 18     1|              głowę, pochyli ją sobie nad szachami i przylgnie mu
 19     1|          wymowny.~I jął przemyśliwać nad tym, jak by (drogami pana
 20     1|              i dogasają wraz powoli. Nad zamkiem świeci jeszcze gwiazda
 21     1|              się już nigdy siły jego nad wielkoludów moce, bowiem
 22     1|          krucyfiks olbrzymi, zawisły nad chórem.~Przykląkł i, jak
 23     1|          przerażenia:~"Tużeś jest?!"~Nad trójprogiem mniszego chóru
 24     1|          Niczym dziób ponury sterczy nad twarzą nanośnik hełmu, broda
 25     1|           nim całym zaduma kościelna nad człeczą dolą, taka frasobliwość
 26     1|          rozbite - i mnichów pokutne nad nimi lamenty, za dusz czyśćcowych
 27     1|        pomoście, dzwoni sobie nogami nad gromadą ludzi - i prawi.
 28     1|             tylko w milczeniu nogami nad ludźmi wydzwania wytrzymując
 29     1|        oburzenie. Ale tego było dziś nad miarę wszelką! Żachną się
 30     1|            murem przycupnął jak kruk nad księgi szkarłatem klerk
 31     1|       wisiory kaptura. Ą ich krzyków nad głową nie słyszy, zda się,
 32     1|          ulice grodu.~Rozkraczył się nad nim z rękoma na biodrach
 33     1|            jakiś młody snadź władyka nad strażą i przygląda mu się
 34     1|        Pozdrowienie Muzom!" - huknie nad głową goliarda.~"Niech opromienia
 35     1|           kraina opieszałości, gdzie nad lampami duszy baczenie mają
 36     1|      rozchylone zdumieniem i pogardą nad rycerstwem tak mizernym:~"
 37     1|              ponuro przyłbic wizjery nad twarzami. Wpierano się w
 38     1|         mądry: posłuchaj i zważ...~I nad tym grodem jest zamek, i
 39     2|           sprawę się wmiesza, zawisa nad nią króla rękawica czerwona.
 40     2|              odeń, zapłacze w dłonie nad zaprzepaszczonego miecza
 41     2|            przyniesie, zmów, proszę, nad ranem pacierz do świętego
 42     2|           głowy wabliwym kolebie się nad falą tłumu niczym ważka
 43     2|        mniszych odczytywań ton. Więc nad zgiełkiem sukiennic rozlegnie
 44     2|           zamorskich. I zwieszał się nad tym okręt zdziałany w kształt
 45     2|              Broda jego, o czarności nad aksamity głębszej, błyska
 46     2|             w zadumaniu swej krasy - nad własnych woni i barw dostałością.~
 47     2|             woni i barw dostałością.~Nad tym bodaj zadumały się w
 48     2|             ludzkich zachwyty, roiły nad tym, by księcia lub króla
 49     2|      Cieszcie się, diabłowie, którzy nad tym kramem unosicie się
 50     2|         ogonami!...~Nie baczę nawet, nad czyją to głową najraźniej
 51     2|           róż u czepca. - Nie baczę, nad czyją to głową... - powtarzały
 52     2|        powiem. Nie nazwę. Abym cnych nad waszymi głowami nie ucieszył
 53     2|              rycerz natrząsa się oto nad nim pełnym pogardy kiwaniem
 54     2|          między te kaleki i rozstawi nad nimi skrzydła habitu.~"Srodze
 55     2|         nawet grozę miecza zawisłego nad nim. I oto zadumał się,
 56     2|             oto zadumał się, już nie nad swoją, lecz nad człeczą
 57     2|              już nie nad swoją, lecz nad człeczą dolą.~Napatrzył
 58     2|            goliardy - zatrzepotał tu nad gnuśnymi głowami. I spalił
 59     2|          śród trędowatych.~W zadumie nad dolą człeczą owiało ich
 60     2|       wielkiego miłosierdzia Twego!"~Nad ulic gwary i dzwony kościoła
 61     2|       zbrodzień będzie pojman, miecz nad nim złamać, zbroję i przyodziewek
 62     2|     pieczęcią uwisłą i przytwierdził nad nim czerwoną rękawicę króla.~
 63     2|         wrosły, stał rycerz sam.~Gdy nad głową jego przelatywało
 64     2|     błyskawica i grom razem rozdarły nad nim czeluście przerażeń.
 65     2|      Niebawem tłum kobiet zebrał się nad nim i zachwycił cudownym
 66     2|              im wszystkim. A on kiwa nad nimi głową, wymawia im coś
 67     2|            coś z serca, natrząsa się nad nimi gorzkością milczenia
 68     2|         Dalej w ponurości tych murów nad ściekiem już tylko te okienka
 69     2|       większych przeciwieństw natury nad ptaki wolne i szakale niewoli.~
 70     2|            miasta głęboki cień tumu. Nad czerwienie dachów, nad wielkie
 71     2|               Nad czerwienie dachów, nad wielkie ich skosy i załamania
 72     2|         skosy i załamania bezładne - nad cały ten chaos ludzkiego
 73     2|      przełamanych iglic, sterczących nad grodem za dwie góry wieżate
 74     2|     nietoperza z kryjówek wieżowych. Nad zbocz krawędzi najniższego
 75     2|        Koncerz jej oburęczny zda się nad miarę sił ludzkich: szukaj
 76     2|           twój wędrowny. Bywaj!"~Tuż nad głową jego otwarło się z
 77     2|            zdrowie twoje w medytacji nad winem. Więc pośpieszaj czym
 78     2|           dobrodzice!" - warknie bas nad jego głową. I gniewnie zatrzasnęło
 79     2|              roześmiał się goliard i nad konceptem jego, i nad swoim
 80     2|              i nad konceptem jego, i nad swoim wraz domysłem.~Lecz
 81     2|              miecza przeogromnionego nad moc człecza - stumaniły
 82     2|           ani tych okapów ciężarnych nad głową; zatarły się przed
 83     2|           się w tej chwili natrząsać nad głowami igrców stojących
 84     2|               Nieme zaciszenie legło nad grodem. ~Kędyż wam?!...
 85     3|            Miała pani lepsze szpiegi nad gburne zbiry królewskie,
 86     3|             u nóg końskich. Błyskają nad nią skrętne węże trąb u
 87     3|             chmarą białą wiać a wiać nad placem...~"Królowa pani!" -
 88     3|         chwytał, szum orłowy czyniąc nad głową zahukanego mnicha.
 89     3|              stanie - jak kościoła!"~Nad miastem wyświetlały się
 90     3|         serce; grzech rojeń czai się nad duszą i głuszy pacierze.
 91     3|            gwałtownie. I odyma wargi nad tym szczególnym upodobaniem
 92     3|        nastręczają uszy, pochyla się nad głową mnicha z gęślami swymi.~
 93     3|         onych urągowiskach młodzieży nad ojcami, księżmi i sąsiady
 94     3|        beczkowy łamał się w łuki tuż nad głową, o ławy nieomal żebrami
 95     3|             nie natrząsali się nigdy nad dolą i niedolą człeczą satyrowie
 96     3|            Skoczka tymczasem pochyla nad jego łagiewką cynowe dzbanisko
 97     3|              kułaki i parskają w nie nad tym wystawnym rycerstwem
 98     3|          czasu, ni mocy do rozmyślań nad tym, co się między nią i
 99     3|              wątlak.~A żaki w śmiech nad tym szumnym, z zamku, imieniem
100     3|         pięknych wierszy i biskupich nad nimi delektacji. Niewiasty
101     3|              pomruku niedźwiedzia. A nad tym sabatem waganckiej gospody
102     3|         graczy.~"Pięć!" - wrzasną mu nad uchem.~A on smykiem poddaje
103     3|          nich trzymał; zwiesił głowę nad czymś zamamrotaną. Żaki,
104     3|          oczach, ale głęboką pogardę nad tym gburstwem, które pięknie
105     3|              świecą, a rankiem ptaki nad głową polatują. I wiedzże -
106     3|          uderzy w śmiech swój basowy nad tą utrapioną głową - a zabawia
107     3|              się ta głowa utrapieńca nad wiecznościami! Jestże gdzie
108     3|       Wieczności nie ma?!... Dziewka nad kościoły!!"~Ona tymczasem
109     3|            drugiego. A linochód stoi nad nią z palcem wystawionym
110     3|             i zakłębienie tumultu. A nad wszystkim grzmiał głos linochoda,
111     3|          może. Pił któryś z mistrzów nad miarę głowy? - i ustrzeliło!
112     3|            sam!... Oo! - pochyla się nad nim - uciekła?!..."~Lecz
113     3|              jak też to człek uczony nad nią prawi. W dymnym świetle
114     3|              tego wieczora przewiała nad gromadą, jemu jakby na złą
115     3|            Jutro będzie znów zawisał nad wieżami grodu jakiego, tyle
116     3|          całe! Nie chwyta cię zawrót nad tym, na coś się znowu ważył?...
117     3|         przewiawszy wróżbą i pogrozą nad płochymi głowami tych igrców
118     3|              Uśmiechały mu się oczki nad siwą brodą i zacierały ręce,
119     3|                Ty jedynie pomyślałaś nad tym, co się należy utrudzonemu.
120     3|             jej perorę powiedziawszy nad piersią obfitą, wyjął jej
121     3|              ramion? Wzwyż porywa? - nad te śmietniki i gnaty, jakie
122     3|         zwraca się goliardowe słowo: nad wszystko, co z ksiąg wiedzieć
123     3|              ksiąg wiedzieć możecie, nad Aristotelesy i Tomasze,
124     3|       Zwyciężył lekarz w dysputacji. Nad pstrym tłumem wagantów kołysała
125     3|         światłem księżyca na dworze.~Nad pochylonymi z nagła kapkami
126     3|         Srogi ceber hełmu jego sięga nad żebro powały, gdy one karwasze
127     3|              taka w nim całym zaduma nad człeczą dolą, taka frasobliwość
128     3|              oczy i gęby w zdumieniu nad niesamowitą mocą bohaterów -
129     3|      gorączkowy niepokój; kiwa głową nad płatnerzem:~"Oj, te kowale!
130     3|           się pod boki, natrząsa się nad nimi z daleka:~"Oj, durneż
131     3|            dłonią u czoła siedzą oto nad kuflami markotni bardzo -
132     3|            tymczasem pochyla się oto nad tym wielkoludem na ławie.~"
133     3|           uprzedzałem cię jednak, że nad dzisiejsze to moce człecze
134     3|         nakolennicy w ciało załamuje nad łydką. Nie dziw, że się
135     3|             krawiec!" - natrząsa się nad płatnerzem kukła dzwonkowa.~ ~"
136     3|    sierdzistość harną!~Piętrzyła się nad nimi wyniośle ta zbroica
137     3|    podwieczerzu, ku zamyśleniu ludzi nad tym: czy nie daremnie to
138     3|         mówiono. I zaduma ich objęła nad wypitymi czarkami. Próżno
139     3|              tak wychwalał i sławił, nad społeczność ludzką wynosił.
140     3|       kobiecego serca w użaleniu się nad ich dolą. A że od mnichów
141     3|          Wiemże: wy niczemu, co jest nad dolą waszą, pomocnej ręki
142     3|            dostoi: cel drugiej wieży nad przepaścią nauczył go snadź
143     3|              pląsach po izbie całej. Nad te towarzysze, zamienione
144     3|             oczy powietrznej głębiny nad bezkresem świata,~Urzekło
145     3|             gdy chmura dymu buchnęła nad dachy i zakołowała się w
146     3|        oczekiwanym prawie. Dzień był nad miarę rozpustny, noc zasię
147     3|            swój - potężniejszy snadź nad wszystkie pokut moce.~Bo
148     3|           Frate!..." - usłyszy nagle nad sobą jakby pod bębnów głuche
149     3|          łuna pożogi znowuż zadrgała nad miastem grozą czerwoną.
150     3|             które wychynęło się całe nad wrąb okapu pozierać, jak
151     3|          biało-krwawej mazi i świeci nad czołem czerwienią kaptura
152     3|            została w kułaku upartym.~Nad nimi trzyma się jeszcze
153     4|            zdołał na szyję. Kiwa się nad tymi wory kołpak i broda
154     4|           doli wszelakich; duma tedy nad nimi, rozważa w sobie dziwne
155     4|            nadaje im osobliwą władzę nad duszami? Czy szatan tak
156     4|              oto w przepaść gwiezdną nad sobą. Aż się koń zatrzymał
157     4|        pochyli się na koniu. Milszym nad kościół w grodzie był kacerzom
158     4| przypominaniu żydowskiego morderstwa nad Synem Bożym; - które to
159     4|         ruszy z miejsca - roztrzęsie nad swym grzbietem kołpak lekarza,
160     4|              na czas jakiś w zadumie nad poległymi towarzyszami,
161     4|             jakby poniechaniem żalów nad nimi - więc westchną tłumnie.
162     4|             płaszczu czarnym. Aż się nad nią zastanawiać jęli waganty.
163     4|              innego ich nęci. Płonie nad światem wielkie lumen wiedzy
164     4|          mieć z niego nie będzie. Bo nad szkoły i kościoły milszą
165     4|        nieopierzone było, aby im po, nad wszystko na świecie nie
166     4|          wówczas z garści i parsknął nad nim jak ten koń. Tym razem
167     4|             mgławej poświacie dotarł nad urwę gościńca, w łęku między
168     4|        księżycowych zalegały jeszcze nad duszami pierwsze głosy świtu
169     4|             mu wtedy głowę pochyloną nad pracą i mawiał:~"Z najczystszego
170     4|           kamienia.~"Frate - usłyszy nad sobą - zakończże wreszcie
171     4|          krzyk tryumfu w zwycięstwie nad szatanem zastygł, zamarł
172     4|       większa radość, przemożniejsze nad wszystko zachwycenie rozpłomienia
173     4|             furtianem i coś mu prawi nad głową pochyloną. Milczenie
174     4|              milczenie w mowie innej nad pędzle i farby, aby tym
175     4|             Nie godzi się nam biadać nad stratą doczesną Nie ty nas
176     4|             sznur. I kiwa siwą brodą nad śladami krwi na nim, nie
177     4|    penitencję zadaję, skuteczniejszą nad bicze. Do dzieła twego wiążę
178     4|        mnicha, gdy ręce same sięgały nad księgę po pędzle i farby.~
179     4|              bratu Łukaszowi.~Furkną nad klasztoru wieżę, polecą
180     4|          daremnie zawisało twe pióro nad kartami księgi; nieme były
181     4|           zaniepokoił się wobec tego nad swą księgą; a że przywiązany
182     4|          księgach, i klerków samotna nad księgami zaduma!) Po wielomiesięcznej
183     4|              milczenie w mowie innej nad pędzle i farby! Słowo zostaw
184     4|            księga. Pochylają kaptury nad jej kartami: na głos czytają
185     4|       brodzie ukrył.~I klęka starzec nad swą księgą cenną, podejmuje
186     4|            Nie masz większej boleści nad wspominanie szczęścia w
187     4|             przeor chmurzy się wciąż nad tymi znamiony największych
188     4|     niestatków i grzechów świeckich: nad zwichrzoną czupryną wędrownego
189     4|          księgi wiecznej. Kiwa głową nad tym widokiem i szepcze do
190     4|             srogość dla ludzi w smęt nad życiem łacno odmienia i,
191     4|          księgi przywiązany, pracuje nad nią pędzlami mój prostak
192     4|           wejrzenie, że spod kaptura nad księgą wychyliła się jak
193     4|             o ileż bliższa przeorowi nad zwichrzoną czuprynę waganta!~
194     4|          żagle nawy żałobnej zwisają nad furtą olbrzymie gałęzie;
195     4|           ciche jak pacierz zaszumy. Nad omszałą czerwienią murów
196     4|             nowej Ewangelii, wyższej nad objawione!"~I aż się przeraził
197     4|            skowyczało to skrzypienie nad klasztoru furtą. I wypłoszyło
198     4|            obłoków przegonem. W dali nad tonią borów wypiętrzały
199     4|      rozłożyste dachy i cedru czarną nad nimi zastygłość. Spoglądał
200     4|             ciemnej zasłony bluszczu nad kamieniem. Coś się tam zatrzepoce
201     4|               kobiet, czarnoksięstwo nad naszymi głowami."~Czapka!" -
202     4|             wcale nie to jej dolega, nad czym się użala. U kobiet
203     4|               kończył w zamyśleniu.~"Nad czym to się utrapia pod
204     4|            cośkolwiek - ze po łąkach nad strumieniem kwiaty tkały
205     4|              Objęła ją nagle sapliwa nad tym zaduma. Podbródek wtłoczyła
206     4|       powiadaj mi - szepcze gardłowo nad nią. - Na twoją i moją duszę,
207     4|          rozkołysze go więc, rozbuja nad swą głową, I niczym kasztany
208     4|          swojej.~"Sprośna ty!... Oto nad czym przycichła nareszcie."~
209     4|          kopie bosą stopą klęczącego nad napisem goliarda. "No! prędzej!" -
210     4|         prędzej!" - niecierpliwi się nad nim.~Ale on przynaglić się
211     4|       grodzkiej ulicy, siedział było nad ona księgą, którą od mnichów
212     4|            ołtarz może - jak niegdyś nad Lirisu wodą.~Oto biorą już
213     4|             Oto coraz to wdzięczniej nad rogami klaska i, zasłuchany
214     4|          siostra czegoś lęka - boi - nad czym sama u krosien!..."~
215     4|         peany.~Oto u winnicy skraju, nad zielony aksamit liści, wychyla
216     4|        oburącz kopyto i zamyślił się nad tym, że za ciężkie ono ponoć
217     4|              wznak, wymachuje łapami nad głową; z sobą się swarzy.
218     4|       niebawem strumienia nutą wtorą nad nurtu głębiną.~Wydymił,
219     4|          jakowyś półsmęt, połuśmiech nad dwoistością natury własnej.
220     4|           panie tej świątnicy białej nad strumienia wodą: nimfy,
221     4|           Ptaki Afrodyty!" - usłyszy nad sobą. Wyjrzał ku niej zezem.~ ~
222     4|          mogło, że między jej rękoma nad głową rozsnuwają się tęczą
223     4|            jętki, jak ważki w słońcu nad strumienia wodą: za tę chwilkę
224     4|             strumieniem tylko czajka nad łęgiem polata w pokrzykach
225     4|         pocznie czarnych mocy władzą nad ciemnościami... Biadaż wtedy
226     4|              sygnaturki lęk; a osiny nad strumieniem już nie szemrzą
227     4|           pod ten suchy trzask i łom nad głową, w światów chyba całych
228     4|           przed władzą czarnych mocy nad ciemnościami.~Jakżeś ty
229     4|               ptak Fenix, wzlatujący nad popioły i ognie swego odrodzenia!..."~
230     4|          głowę mnich, zamamrotał się nad różańcem.~"Wspomnij, bracie
231     4|                Sarka starzec w brodę nad grubością materialnych doznań
232     4|              swych grzeszny staje tu nad księgą, lecz wyzierający
233     4|       nakazywał.~I zadumał się mnich nad tym, że nawet bólu rozstania
234     4|           nie nawiedzał przyjaciel - nad tym, że jego ducha zapłonienia
235     4|   dobrotliwszej pani, gdy pętlą moją nad księgą poślubiał cię samego
236     4|           kwiatów. Już nie brzęczały nad nimi owady, odbiegły od
237     4|            przebiega w dzień skwarny nad sadem. A wonczas liście
238     4|           się psuje!~On zaś zmęczone nad księgą oczy wynosząc z wieczora
239     4|     rumieńcach. Jakoż zaległa rychło nad kwiatami taka weselność
240     4|       tchnienie zachodu szumiały tak nad nim wszystkie jabłonki w
241     4|         niechlebny plon: "Zmiłuj się nad nami!..."~Żaki niecierpliwe
242     4|            Bakchowy do wzdętej wargi nad bródką przykłada oto gorliwie
243     4|         słyszy nieomal much bzykanie nad nim.~Takim jawił mu się
244     4|       szatana!..."~Zawodzi w krypcie nad graduałem głos śpiewaka
245     4|              lamentacji:~"Zmiłuj się nad na-ami!..."~Dziwnie wąskie
246     4|              w pacierze: "Zmiłuj się nad nami!..."~Ścichła krypta.
247     4|             jesteśmyż, klerki stare, nad swymi księgami jak te Behemoty -
248     4|            dumał kacerz w czas burzy nad księgą potępioną.~Ten ból
249     4|          jeszcze tajemnicze władztwo nad nadziejami wszystkich wagantów
250     4|           skupiał się coraz bardziej nad księgą rozłożoną obecnie
251     4|          tupotanie o próg...~Kacerza nad księgą w tej właśnie chwili
252     4|              najbardziej oświeconych nad wolnymi i oświeconymi, a
253     4|             zatrzymała się myśl jego nad wyliczonej cyfry ogromem.
254     4|     przemówić pozwoli.~Tymczasem tuż nad klasztorem samym zagruchotał
255     4|           Lecz w tejże chwili ujrzał nad swą głową wzniesiony nagle
256     4|              broda starca, potargany nad czołem włos, spod najeżonych
257     4|          oburącz chwyta się tej nogi nad bosą stopą w drewniaku.~"
258     4|              od pochylenia się bodaj nad tym ścierwem... Choć oni
259     4|             wręcz:~"Ojcze oświecony, nad księgami od żywotów oddaliłeś
260     4|               lecz w ciemności, lecz nad przepaście chaosu z gromadami
261     4|      franciszkanów! - dzierży władzę nad duszami świata! I nie dał
262     4|              Przeor wskazał na obraz nad klęcznikiem - może ta Ucieczka
263     4|         poczucia sponiewieranej doli nad pogrzeb towarzysza nie dość
264     4|          żadnego cechu.~Czuwa jednak nad zmarłymi tajemnicza wszędy
265     4|               nie wiada skąd - jakby nad pioruna śladem i ofiarą,
266     4|             pioruna śladem i ofiarą, nad gromowego ognia zgliszczem
267     4|             I zdało się mnichowi, że nad jej to wędrowaniem ten szum
268     4|            nocni, podnosząc latarnie nad swe czoła.~Bo śmierć, przewiawszy
269     4|             sama wypysznia się tylko nad życie, a wszystko, co było,
270     4|          życie, a wszystko, co było, nad tym, co jest.~Ale serce
271     4| przestraszenie sumień w kościele? Bo nad tym wszystkim koguta widać:
272     4|                natrząsa się płatnerz nad ponurością takiego kmotra
273     4|              okłęby wypływał właśnie nad mury księżyc olbrzymi ni
274     4|          tamtych obu kościoła pierś. Nad rozłogiem schodów w okolu
275     4|           wierzeń swoich.~Górą zasię nad połamane piachy dachów wypiętrzały
276     4|         koronami u czół podniebnych. Nad nimi gwiazd roziskrzone
277     4|        zdołał - wysączyli go do dna. Nad pustymi szklenicami pochylili
278     4|         namiotem ciemności, nawisłym nad spichrzową kuźnicą. I z
279     4|              już tylko włos wichrzył nad czołem i przysłaniał dłonią
280     4|                    Zadumał się jakby nad jej pytaniem niemym. A ramię
281     4|              w utrudzeniu samotnym - nad tym owo Drzewem Życia, za
282     4|              doli, w czynieniu dzieł nad życia miarę i kres. Takeś
283     4|              zuchwałe, wynoszące się nad stan duchowny, wierszami
284     4|            nich młotem w trumnę, tuż nad głową goliarda, jak gdyby
285     4|       ciemnych kolumn krypty, stanął nad mnichami przeor z latarnią
286     4|          Franciszkany!..." - usłyszą nad sobą słowo głuche.~Odezwały
287     4|          sercach człeczych i okrutną nad duchem przemoc prostactwa?!...~
288     4|              kapturów mniszych warta nad zmarłym, białe karty brewiarza
289     4|             caritas! ~[............]~Nad prochami poety Ucieleśnionemu
290     4|              po dłoniach i rękawach. Nad goliarda końcem użalali
291     4|          ważniejszy im zawsze będzie nad wszystko, co się statkiem
292     4|             przestawali się uskarżać nad stratą goliarda, przerwał
293     4|        przystoi młodości być płaczką nad grobami osobliwie, że w
294     4|           użalał się każdy właściwie nad samym sobą. Spochmurniał
295     4|          wyskarżając się ludziom, że nad sztukę gadkarską wolą dziś
296     4|            mogiły zdał się rozmyślać nad tym, że w onym dole, zasypane
297     4|              milczenie w mowie innej nad pędzle i farby, aby tym
298     4|             nim - i zatrzymawszy się nad trumną goliarda, uprzedza
299     4|          żywego serca Franciszka!"~I nad ona trumną czarną z gęsią
300     4|          Więc smęt mnie dziś ogarnia nad tym, że od czasu śmierci
301     4|              sercu lepszego życzenia nad ten żurawiany krzyk zapomnianego
302     4|              najbardziej oświeconych nad wolnymi i oświeconymi oraz
303     4|         czasów przyszłych zajaśnieje nad głowami dzieci naszych?