Czesc

 1     2|         przy matce. I rzuci się mnichowi do nóg.~"Diabłów przepędź,
 2     2|        rozlewać się wraz począł mnichowi po żyłach.~Więc imał się
 3     3|        pani!" - krzykną kobiety mnichowi w ucho. I pchną go, by sam
 4     3|       powącha kwiat, wetknie go mnichowi z powrotem w garść, sprośną
 5     3|   królowych.~Na poły ockniętemu mnichowi wypatrzyła smuga księżycowa
 6     4|      mar czyśćcowych (zdało się mnichowi) zaroił się tam, w górze -
 7     4|    zdobniejsze. Blednąc poczęły mnichowi własne kolory na kartach
 8     4|    teraz dopiero. Otworzyły się mnichowi oczy.~Padł na kolana, sunie
 9     4|      wnętrznej skarbonce."~Każe mnichowi odpasać sznur. I kiwa siwą
10     4| smyczkiem w kułaku - wydało się mnichowi, że zmora tej nocy dościgła
11     4| grzechem swej duszy."~Zdało się mnichowi, że zerwie chyba w tej chwili
12     4|       stronę grodu.~I zdało się mnichowi, że nad jej to wędrowaniem
13     4|      rozciekawieniu: co też się mnichowi zwiduje po ciemnościach?~"