Czesc

 1     1|       gdy onym Bóg się rodził w każdego święta rozradowaniu, opodal
 2     1|        jawiący się z wyroku, by każdego święta otrzymać przed ołtarzem
 3     1|         smutek pozostawał.~Tedy każdego nazajutrz po odpustach narodowych
 4     2|         skoczka kościaną, która każdego z kolei poprosi w swój taniec
 5     3|        ich przodków wy, kładąc, każdego od króla Dawida lub Scypiona
 6     3|      potu i rozpytuje poczciwie każdego, jak mu też igra dziś poszła,
 7     3|       wagantom przygląda, jakby każdego z kolei na wagę tu kładł
 8     3|        do stołu przysiadła i na każdego, kto tylko zagada, przenosi
 9     4|      duszę! Skoro mnie za bramę każdego miasta, na wiatry żeniesz,
10     4|         się gędzie pieśń Pana u każdego nurtu... Po dniu wielce
11     4|       ustanawia Joachim długość każdego pokolenia z ducha. I oblicza
12     4|        pełna zawsze pogardy dla każdego grosza, którego nie przepito,
13     4| samolubstwo przezorne wypełza z każdego serca. Tak się rozbijają