Czesc

 1     1|      już na świecie, a mistrza kamieni żywych stwór w kościele?!"~
 2     2|          tu zaś jest krwawnik, kamieni król! Dziś już go ziemia
 3     2|   kobietom rozblaski cudownych kamieni: nazbyt gburnie zgasił im
 4     2|     hejnały - wreszcie w ogniu kamieni szlachetnych monstrancje
 5     3|     murarz kościołów, a mistrz kamieni żywych, czeka tam z worem
 6     3|  poszerza; gdy smukłość żywych kamieni u wrót uwysmukla wręcz i
 7     3|      wnęk, wstępują blade mary kamieni żywych. Ocknięto grodu popłochem,
 8     4|  szkapy, ledwie te wory ziół i kamieni narzucić mu zdołał na szyję.
 9     4|    ponuro, na cmentarzu żywych kamieni wyświetla się w mrokach
10     4|     zdziałać potrafimy, żywych kamieni i spiżów mistrze. Bowiem
11     4|    oczy wagant któryś.~"Mistrz kamieni żywych!" - przedstawia się
12     4|   powinna być ekspresja żywych kamieni.~Dziwi się przeor bardzo,
13     4| milczącym przykrawaniu ciosu i kamieni, od grubych głazów na podwalinę,