Czesc

 1     1|       parciane giezła, na nogi czarne jak ziemia. Zaś ptactwo
 2     1|   kiwali głowami, zasię mnichy czarne po stallach srożyły się
 3     1|       się ponuro. Czuły mnichy czarne tę hydrę kacerstwa, której
 4     1| zszeptywały się ze sobą mnichy czarne po stallach chóru. I nuże
 5     2|    skały! Snują się tam Etiopy czarne jak ten mag Baltazar. A
 6     2|       zaułek, ni to w piwnicę:~Czarne prawie ściany, nie ulicy,
 7     3|       na żużle komina koźlisko czarne o skrętnych rogach. Jednym
 8     3|       blask łuny za dwa posągi czarne w surowych obrysach swych
 9     4|     mniszych samotności. Gdyby czarne i ściągnięte w tej chwili
10     4|      przytrafią, zawsze bywają czarne z natury swojej.~Dziewka
11     4|     Ujrzał z daleka coś, jakby czarne śliskie powrósło na piersiach
12     4|        nie wiadomo: one mnichy czarne - nie dominikanyż to czasem?
13     4|        swe dłonie przebite..."~Czarne skrzydła melancholii wygarnęły