Czesc

 1     1|           bardziej niepohamowanej ciekawości była, zajrzała głębiej w
 2     1|      zasobny.~Użyczcie tedy serca ciekawości słowom moim! Prawić potrafię
 3     1|         już dawno, nie serdecznej ciekawości.~Tedy słowa "panowie!" na
 4     1|         wreszcie waszych plotek i ciekawości rozćwierkania! Wszak przyszłyście
 5     1|         się naprzód i uspokoiwszy ciekawości zamęty, jęli zwiastunów
 6     1|           nie przybladły rumieńce ciekawości na policzkach kobiet, jeszcze
 7     1|          nie masz w sercach mężów ciekawości bezkorzystnej. Więc jaka
 8     3|           więc zatrzymała myśl na ciekawości dla się w tej chwili najważniejszej.
 9     4|           jej natomiast są takiej ciekawości pełne, tak słońcem wraz
10     4|         obraz. Pobłaża przeor tej ciekawości. Lecz pod jego uśmiechem
11     4|        grozę rozczyniać w ponurej ciekawości żądz?!... Bo z żądz zatajonych
12     4| wszystkich dygocące aż w gardłach ciekawości mnisze. - Czy aby przeor
13     4|      miękkie uchylenie się od tej ciekawości; a w tej odmowie tak przekornie