Czesc

 1     1|              wyskrzydlą ramiona jej białe, niczym z urocznego gniazda
 2     2| wachlarzowym drzewem dźwiga Etiopus białe kły cukru. I zapamiętał
 3     2|     polatują do kościoła gołąbki te białe. Gdzieniegdzie wynoszą rodziny
 4     2|    królewskie rzezane w krysztale - białe rolandy łowieckie, w których
 5     4|      wreszcie, lecz dziewczyny ręce białe. I nie pióra to na wietrze
 6     4|            zagonów swych dobyte, te białe gruzy pogaństwa wyrzucali
 7     4|              I poszła między kolumn białe złomy, a bluszczów ciemne
 8     4|     kielichy złote, kraśne, modre i białe - pod nieba lazurem.~Lecz
 9     4|      strumienia proszą śniegiem ich białe już mary. A tych pogrzebów
10     4|             nie łydka i stopa, lecz białe strusie pióro wiało tam.
11     4|            w tył przegnie plecy jej białe, na tak płochliwe "och!..."
12     4|      wysuwając co chwila spod kirów białe kostki stopy swej długiej.~
13     4|         mniszych warta nad zmarłym, białe karty brewiarza w czyichś