Czesc

 1     1|       jakim wypełnili wraz ulice, zdał się niejednym uszom dziwo-słuchem
 2     1|          podusze łokciami wsparty zdał się wrosły w te mury niczym
 3     1|        sienią pod krzyżem ponurym zdał się i kościół sam - bez
 4     2|      duszę ku temu poeta. Goliard zdał się jak ta kokosz, gdy jej
 5     2|    grzbietami spod stóp świętych, zdał się w tej chwili natrząsać
 6     3| zatętnienie kopyt, cieniem by się zdał. Wprost na mnicha jedzie.~"
 7     3| heroldowego miecza przed piersią, zdał się całkiem pomieszany.
 8     4|        czerpie: taki się oderwany zdał od świata. Spadł przeorowi
 9     4| zatrzymuje brata furtiana. Co ten zdał się przewidywać, bo z okiem
10     4|     trzęsie broda jego siwa, krok zdał się mocniejszy, żwawszą
11     4|    nieboskłonie.~"Grozisz?!..." - zdał się pytać jej grzmot ponury. "
12     4|            I u kopanej oto mogiły zdał się rozmyślać nad tym, że