Czesc

 1     1|       datki, muzyków obyczajem, zawczas w czapę zbiera. Nie żałują
 2     1|    gadkę opowiedzieć ludziom. I zawczas uśmiecha się gębą gołą i
 3     2|       tej męki największej - bo zawczas wyobrażanej. Przeżywał tedy
 4     3|     gbur, kto z wesołą kompanią zawczas układa.~Ozwała się gęśl
 5     3|         widząc dzbany na stole, zawczas wycierał o połę łagiewkę
 6     3|      dziewczyny trzepie się już zawczas na stole niczym ryba na
 7     3| obzierać naokół. - Giezło swoje zawczas przyniosłaś? No, toć się
 8     3|   waszym plączą - że gotoweście zawczas matkować światu całemu.
 9     3|         wróżbę i przestrogę, by zawczas szukał doczesnego i wiecznego
10     3|      młodzieniec i tą się myślą zawczas ustateczni, że my chwilą,
11     3|      jak to kobieta każde pismo zawczas nosem zwęszy, gdy nasza
12     4|        niebieską nie troska się zawczas nagrodę: już gra, już śpiewa;