Czesc

 1     1|  wypytywać roztropnie. A gdy się wszystkiego, jak trzeba, wywiedzieli,
 2     1|          miasto cicha sprawczyni wszystkiego. Coś z burzy tęsknot tej
 3     1|       pełne niemej przedrwiny ze wszystkiego, co nie jest z ich trybu
 4     3|       Tam też szukać o tej porze wszystkiego, co stateczne w mieście.
 5     3|         nim i brykał, szydził ze wszystkiego trefnym słowem, mądrzył
 6     3|        goliard jak ze snu. - Gdy wszystkiego już dla cię nie ma, duszaż
 7     3|          i Tomasze, doświadczcie wszystkiego, wnikajcie we wszystko,
 8     4| wszystkie skry słonecznej pożogi wszystkiego pogaństwa tony najgorętsze
 9     4|       Nie pochwalali bracia tego wszystkiego, powiadając, że kwiatami
10     4|         krzętności porządkowania wszystkiego w celi, jął układać i swe
11     4| zaczepiać ją śmieli, lecz by się wszystkiego wywiedzieć, jak każe szpiegów
12     4|  przeciera - alić ani śladu tego wszystkiego nie było już przed oczyma.