Czesc

 1     1|    błękitu pościeli. A rycerzy twoich czynami i kochaniem karmić
 2     1|         ostatni może z rycerzy Twoich!... Nie znaleziony będzie
 3     2|      coś za jeden, po grzechów twoich smrodzie, lewito?!... Włochatymi
 4     3| kościoła ku strzemionom pani.~"Twoich ja praw spowiednika naruszać
 5     3|      nienawidzę tych kajań się twoich! - Chwyci go nagle za płaszcz
 6     3|    synowi jego - ani pracy rąk twoich robotnych, myślę - ani pazurów
 7     3|  niejeden, chocia nie na miarę twoich to piersi i goleni gnuśnych...
 8     4|  wyruszał z rodzinnego grodu w Twoich światów tajemnice - choć
 9     4|        tej plugawości grzechów twoich."~W nazbyt bo wielkiej pogardliwości
10     4|        godziną!...~Gdy się ust twoich gronem do skonu opiję,~pijany,
11     4|        ze spowiedzi i powiadań twoich."~"Żonglerów, żonglerów
12     4|     owo co pozostało w sercach Twoich "maluczkich"! - odwieczna