Czesc

 1     1|          Boga żywego - z paniami swymi.~Jeszcze organów basy dudnią
 2     3|       nad głową mnicha z gęślami swymi.~I gra mu wszystkich śmiechów
 3     3|       satyry grodzkie; poszli za swymi - dzikimi. Oto zasobną szkatułą
 4     3|         rozdzwonią wraz w tłumie swymi kukłami. Ich psy mądre poczną
 5     3|    łagodność większą wmówiła się swymi słowy. Ściągnie mu znowuż
 6     3| przeniósł się sprzed kościoła ze swymi worami i w drugie] izbie
 7     3|           Już taki nawet myślami swymi nie włada, bo i pokutę nawet
 8     4|          zalotnie przed twarzami swymi. Ożyły postaci przeorowej
 9     4|   swarzyć się śmiechem z myślami swymi.~Ona spogląda na te jego
10     4|     jesteśmyż, klerki stare, nad swymi księgami jak te Behemoty -
11     4| niepokoju. I zatula szyję kirami swymi, jak gdyby ziąb gwałtowny
12     4|      Platon, szaleniec, z żakami swymi!" Tak pisze Hieronim święty."~"