Czesc

 1     1|      podrękawy długie niczym skrzydła spętanego ptaka. Książę
 2     1| przyklękłego, właśnie jak te skrzydła anioła, gdy dłonie jej podawały
 3     1|     opałów. Białosrebrne jej skrzydła z obłoków muskają szafiry,
 4     2|    gdy jej kania pisklę spod skrzydła nieomal porwie. Wówczas
 5     2|   kaleki i rozstawi nad nimi skrzydła habitu.~"Srodze was Pan
 6     3|  okrutnym blaskiem spod tego skrzydła odgrodził od ludzi.~Ale
 7     3|   przychyla wam do ust? Dumy skrzydła przypina wam do ramion?
 8     3|    roztoczyły się w wachlarz skrzydła łuny na murach, pod grzmot
 9     4|     przeraził się mnich. Nie skrzydła to ponoć wieją w oddali,
10     4|       łechce łydy do skoków, skrzydła słoneczne radości za hermesowe
11     4|    Zanim ją taneczne poniosą skrzydła, już się ku wzlotom podejmuje
12     4|   dłonie przebite..."~Czarne skrzydła melancholii wygarnęły się