Czesc

 1     1|   potrzebie obronią pewnie błędni rycerze, tak życie powszechne uwarują
 2     1| wytchnienia szuka, jak to czynią, rycerze wędrowni.~Przyłbicy cień
 3     1|        brzucha zatrzęsą się wokół rycerze.~"Oto jest kraina opieszałości,
 4     2|         kramu wyskoczą nagle dwaj rycerze z białą chustą Maura jak
 5     2|       góry paluchy.~Baczą na nich rycerze z procesji. I pojęli rychło,
 6     3|      trzeci się czai. Satyry, nie rycerze: tylko ich kopyta widziały
 7     3|          na to wyruszają w światy rycerze błędni, aby się to wszystko
 8     3|         spod krzyża szukają wciąż rycerze błędni!... Miną gród w ciszy.
 9     3|      odmienił.~"Ostatni już chyba rycerze błędna, ślubowaliśmy wyruszyć
10     3|           swego Zstępują ku niemu rycerze, spływają po świetlistym
11     3|         skręcie drogi obaj błędni rycerze na jednym koniu; płoną koncerze
12     4|     graalowa obietnica!... Błędni rycerze wedle ducha: Toachim i Gerardus (