Czesc

 1     1|          W ukłonie posuwistym, a ramienia pod płaszczem rozmachu chylą
 2     1|         gęślarza i lirnika karał ramienia odjęciem - tak uczyli króle
 3     3|          I wywinie mu się wraz z ramienia, cofa się tyłem, a łapkami
 4     3|       pomstę wywinie mu się spod ramienia; ucieka w ulicę. A choć
 5     3| czerwieni się u beczki skrzydłem ramienia swego.~Więc się zdrzemnął
 6     3|     kończył z szerokim rozmachem ramienia i młota.~Lecz w tejże chwili
 7     3|        tylko to rycerstwo Boże - ramienia, ducha i wiary razem, które
 8     4|        jedwabista ochłodność jej ramienia, wyczuwana szyją, parzyła
 9     4|          góry bark się wyznacza, ramienia osada, a u piersi podruzgotanej
10     4|    gwałtownym sprężeniu drugiego ramienia jest jakby dusz tych krzyk,
11     4|       pasie, tak falistym ruchem ramienia - że gospodarz zmieszał
12     4|      zstąpić do krypty, gdy spod ramienia wywinął mu się przed oczy