Czesc

 1     4|    milczenie w mowie innej nad pędzle i farby, aby tym wymowniejszą
 2     4|     same sięgały nad księgę po pędzle i farby.~A przeor dobywszy
 3     4|        chyba głosu. Więc mnich pędzle odrzuca i ostrzy pióra.
 4     4| Łukaszowi wypadły w tej chwili pędzle z rąk, dłonie same złożyły
 5     4|    milczenie w mowie innej nad pędzle i farby! Słowo zostaw oświeconym."~
 6     4|        dary sztuki twej! I nie pędzle farbowe pod palcami twymi,
 7     4|       powiadając coś o tym, że pędzle nie przemyte przyschną,
 8     4|        go gnębi, iż czyjeś tam pędzle lepiej wypowiedziały się
 9     4|      po ścieżkach.~Omierzły mu pędzle i farby własne po ujrzeniu
10     4| dziecka. Mogły się tu oczy jak pędzle namaczać w każdym kielichu
11     4|         porządkuje przeor jego pędzle, farby i pióra. "Nie zwierzaj
12     4|    milczenie w mowie innej nad pędzle i farby, aby tym wymowniejszą