Czesc

 1     1|   mamroty mniszych i księżych pacierzy i szerząc wśród ludzi świeckich
 2     1|  żadna, nie przerwała pomruku pacierzy. Do krypty czarnej jak cienie
 3     1| zagłuszone w sobie szeptaniem pacierzy.~W kołacie i uroczystym
 4     2|        by nie zmylić porządku pacierzy.~Mrowi się wokół lud wszelaki.
 5     2|  zakonnika, w żarliwość moich pacierzy! w moje serce mnisze!..."~
 6     2|    Więc imał się czym prędzej pacierzy.~Ludzie, z rynku nagarnęli
 7     3|      o niej myślał mnich śród pacierzy.~A jednak wywleczon z nawy,
 8     4|  pokutnika! w żarliwość moich pacierzy!..."~Lecz oto baczyć musi
 9     4|       nierządny odbierze ci z pacierzy on Franciszka dar, klery
10     4| mnichu, ogrójec twych cichych pacierzy? Gdzie miłość twoja wszystkich
11     4|       kwiatami odwodzi się od pacierzy, duszę materią kusi. W obronie
12     4|    ogrodu, myślał nieraz śród pacierzy, że nie ma chyba człeka (