Czesc

 1     1| towarzysze.~Oto na chłodne ich milczenie podejmuje wreszcie spod
 2     1|         Aż goliard przerwał to milczenie, trybem klerków, którzy
 3     1|        taki blady, i baczyć na milczenie moje, oczyma zgadywać odpowiedź
 4     2|   pręgierzem samym! Zasię mnie milczenie już pono pozostaje tylko -
 5     4|     prawi nad głową pochyloną. Milczenie snadź nakazuje, bo z palcem
 6     4|   Nakazuję ci, bracie Łukaszu, milczenie w mowie innej nad pędzle
 7     4|  głębsze doznanie, tym cichsze milczenie - i w modlitwie. A kto pracuje,
 8     4|  Nakazałem ci, bracie Łukaszu, milczenie w mowie innej nad pędzle
 9     4|      tą kaskadą.~I wtedy takie milczenie zaległo w słońcu śród ruin,
10     4|        zaklęta w cmentarne jej milczenie.~W żywy kamień, w marmuru
11     4|       sięgnij w przeczuć twych milczenie!"~A gdy nie przestawali
12     4|     wciąż memu bratu Łukaszowi milczenie w mowie innej nad pędzle