Czesc

 1     1|           oświeconego już dawno w kości przegrał.~I z murarzy wolnych
 2     2|           pieczęcią tajemnicy - w kości słoniowej cięte stacje Męki
 3     3|      kolej i na diabłowe: grano w kości.~Niejeden, zanim się opatrzył,
 4     3|        chwili słowo na hazard jak kości.~"A że was tak zło samo
 5     3|           na rynku zarobił, żak w kości wygrał - ale nie uwierzą
 6     4| oświeconych. Tu zostanie, gdzie i kości nasze."~I na to cierpko
 7     4|          żadnej pieśni mojej! I w kości nie przegrałbym do niego
 8     4|       igry kamrackiej.~Przegram w kości i tę pychę klerka z grzbietu!
 9     4|      pustą aż po krzyże, miednicę kości łonowych.~Odrzuciła go groza
10     4|          zapadlinami policzkowych kości - co wszystko czyniło wyraz
11     4|          skokach a zagrzechotaniu kości wszystkich rzuca mu się
12     4|           W trupim tchnieniu tych kości, tuż u twarzy, odrazie samej