Czesc

 1     1|  niedoli i szczęścia. Odczuł i koń poczciwy błędnego rycerstwa
 2     1|      kędy rwały się jego oczy: koń posłuszny w rzekę schodzi
 3     1|          Ale gdy mi trzeci już koń padł (tu łzy zmąciły mu
 4     1|   nagle słowa), gdy już trzeci koń pode mną padł w rycerstwie
 5     3|    stroje dworu.~Patrzy mnich: koń złotogłowiem jak tron nakryty,
 6     3|    parsknie mu w twarz jak ten koń - i poskoczy dalej w ulice.
 7     3|       dawnych zazdrości niczym koń do starego zaprzęgu; jużeś
 8     3|     mara dziwokształtna: ni to koń siwy dwoistym siodłem okulbaczon,
 9     4|      gwiezdną nad sobą. Aż się koń zatrzymał u dróg rozstaja,
10     4|       parsknął nad nim jak ten koń. Tym razem struchlał mnich
11     4|        Szedł wolno, wielki jak koń, kolebał tłusty zad na skokach
12     4| zasiepał rękoma, zatupotał jak koń. Chłopisko było mocne, bo