Czesc

 1     3| kiedy dotarł było do drugiej wieży. Nie bardzo gniewała się
 2     3|  brat do klasztoru. Lecz zza wieży kościoła zabiega przed niego
 3     3|     cielesnym. Tylko sówka z wieży przedrzeźnia starek chichoty.~
 4     3|    siebie wciąż! - ku tamtej wieży - gdzie cel!..." "Spadasz?!...
 5     3|     tchu dostoi: cel drugiej wieży nad przepaścią nauczył go
 6     3|      zrywa z siebie wszelkie więzy doli, wszystko, co na nim
 7     4|    skręty.~Nie zdzierżą mnie więzy, ~nie strzymają klucze:~
 8     4|    zerwie chyba w tej chwili więzy penitencji przy księdze,
 9     4| spiżu dobyte, kołują wciąż u wieży na kawczych skrzydłach smętu -
10     4|  litanie głuche...~A kawki u wieży kołują wciąż...~- wszystkich
11     4|     kościoła. Niech mu kruki wieży klasztornej sprawią pogrzeb