Czesc

 1     1|    towarzystwo w ciszy."~"A nam się twego zachciało!... No, wstawaj,
 2     2|        wedle wielkiego miłosierdzia Twego!"~Nad ulic gwary i dzwony
 3     3|           że mi za pyszny baldachim twego łoża przy świata gościńcach
 4     3|        wręcz i ciebie samego, ciała twego czuciem - podnosi człeka!
 5     3|             nasze ku niedościgłości Twego - Duchu, któryś nas opłomienił
 6     3|          rozpłomień w sobie i ducha twego żądze! - wyjrzyj z cieśni
 7     4|             nie daj zatracać ziarna Twego w skorupie ciała mego! Nie
 8     4| skuteczniejszą nad bicze. Do dzieła twego wiążę cię! Stoisz przed
 9     4|             którymi przejdą postaci twego zaznania ziemskich pierzchliwości,
10     4|            spada. Baczę na kruchość Twego naczynia, Panie! Na to burzenie
11     4|          mroki.~"Z jasnych promieni Twego ducha, Franciszku, owo co