Czesc

 1     1|      znalazł - niegdyś do Ziemi Świętej wędrownik, dziś próżny łazęga
 2     2|    kołpaku, na znak, że z Ziemi Świętej idzie. Ci chociaż żebrem
 3     2|         do roku wysłuchali mszy świętej. Żebractwo, przez tych chorych,
 4     2| wypłynie - za morze! - ku Ziemi Świętej! - ku Kalwarii samej! W
 5     3|       łuny odwrócił: < i słońce Świętej Ziemi cię na oczekują morzem
 6     3|      swoje - za morze, ku Ziemi Świętej. Nie z dobrawoli pielgrzymi
 7     4|          za rzeką zaś, na górze świętej Genowefy - miasto dla oświeconych:
 8     4|      dalekie za morze, ku Ziemi Świętej. Nie z dobrawoli pielgrzymi
 9     4|         sercu tęsknotę ku Ziemi Świętej, a w myślach nieodgonione
10     4|       że i on się począł od tej świętej twarzy. Więc jej imienia
11     4|     oznacza, pro secundo: matka świętej Anny poczęła wąchając różę,