Czesc

 1     1|         odrzecze."~Zaszumiał śmiechem lud u pomostu. I ścichnął
 2     1|    sposobił. A potem już nie śmiechem wtórzył gadce, lecz nagłym
 3     1|  szła na ludzi.~Pieją otroki śmiechem jak te koguty za starym
 4     1|      czai..."~Mieszczanie ze śmiechem, ich żonki z nadąsaniem
 5     1| człek bez twarzy!"~Urągliwym śmiechem z brzucha zatrzęsą się wokół
 6     1|   kaptura dobywa się baranim śmiechem ten szyd niepowściągnięty: "
 7     3|      z pierzyną. - Wybuchnie śmiechem wysokim, zatreluje radości
 8     3| szatany?!"~"Każda!" - ryknie śmiechem sfora piekielna. I w tego
 9     3|   baszt hukały sówki ponurym śmiechem po nocy. Tylko nietoperze
10     4|  słońcu pławić i swarzyć się śmiechem z myślami swymi.~Ona spogląda
11     4|  zenicie, rozległ się dzikim śmiechem triumfu Faunicy głos gruby:~"