Czesc

 1     1|     poczciwy błędnego rycerstwa smęt: prężył łeb ciężko zwieszony
 2     1|         się z nagła melancholii smęt, że w tej chwili zgasła
 3     1| zajaśniała już rozwaga, w sercu smęt się wciąż jeszcze rozżala
 4     2|      nam na ten koniec ów ciała smęt i duszy zaniedbanie w melancholii.
 5     2|          Udzielił się jakby ten smęt i rycerzowi stojącemu opodal.
 6     2|  popioły w przedwieczornej pory smęt:~"Nie karz nas, Panie, wedle
 7     2|       wszystkich ku życiu - ten smęt, ta żałość, te ciężkie od
 8     4|        dolą srogość dla ludzi w smęt nad życiem łacno odmienia
 9     4|     szyi na matczynego uśmiechu smęt i łagodność błogosławienia.
10     4|         wypróżnionych kielichów smęt.~W ciszy, jaka nastała,
11     4|       ani poety z gęsią... Więc smęt mnie dziś ogarnia nad tym,