Czesc

  1     1|          rózgą na się w garści. I z tym już tylko pouczeniem dla
  2     1|          głodu chleb nie widziany i tym zbydlęceniem w gnuśności
  3     1|             sprzed kościoła, sama w tym zarojeniu się ludzisk ostawszy,
  4     1|         zawołanie - że wzbronione - tym bardziej ją gwałci: jakby
  5     1|    rozklaskane, zawodzą chór swój o tym, jak to Bacche koi curas
  6     1|           każecie. Sięgnijcież więc tym żwawiej ku swym jałmużnicom
  7     1|        własne serce jego, rozżalone tym lat ubytkiem, który łzami
  8     1|      przerwał sobie nagle żongler w tym miejscu. I przykładał się
  9     1|            prawdziwie, co mniemać o tym rycerzu. Niewymowny jest
 10     1|         bywają. A niepewność jest w tym wielka, kto z nich jest
 11     1|             zagaduje czym prędzej o tym, jak to opowiadają wszędzie
 12     1|          duszą i ciałem i napełniam tym radością myśli me wszystkie."~
 13     1|              I jął przemyśliwać nad tym, jak by (drogami pana Gawana
 14     1|            ni to chustą matczyną. I tym razem nic sobie powiedzieć
 15     1|    przypominać swe czyny chwalebne. Tym się wszakże i zmarłe obwołują
 16     1|       wieczne nieukoje.~A gdy gęśle tym razem opadły, daremnie ludzie
 17     1|             nigdzie, lecz że mury w tym grodzie ponure, posępne
 18     1|       wszystkie serca czujniejsze w tym mieście?~Zgadł chyba, bo
 19     1|             się przed nimi. Aż go w tym osępieniu zagadnęli żonglerzy
 20     1|      zarobkiem z piekarni? Że też w tym zatraconym mieście nie masz
 21     1|             rzecz cała wyjaśniła: w tym mieście - jako żywo! - Horacy
 22     1|           włosy nieco rozwiane. A w tym podniesieniu głowy powiada
 23     1|             bardziej nieoczekiwana, tym zgoda pewniejsza. Przyklasną
 24     1|         szyję?!..."~I nie chybiła - tym właśnie przeciwstawieniem
 25     1|              Zabili!... Zabili!..."~Tym zamętem z ratusza wywołany
 26     1|           Więc był bardzo zgnębiony tym wszystkim i cierpki duszą.
 27     1|          graalowego szukania."~"I o tym wiesz już, panie?"~"Od was
 28     1|           posłuchaj i zważ...~I nad tym grodem jest zamek, i w nim
 29     1|            bledszy, i bledszy przed tym uśmieszkiem pani... Aż zwaliłem
 30     1|             kupić. Zważ dalej: i na tym zamku padł nocy niedawnej
 31     1|            Może ci już opowiadano o tym na mieście?! Co?!) Wiedz
 32     1|     zażywniejsze te progi kochania, tym pewniej cudzą lub własną
 33     1|          ponoć to wszystko, razem z tym żalem do familii, bo załzawił
 34     1|          wielkie zawstydzenie przed tym wyznawcą słów Muzy niczym
 35     2|         podchlebstwem przed chwilą, tym głębiej odczuł zepchnięcie
 36     2|            się niegdyś pani - wie o tym miasto całe." ~"I...?"~"
 37     2|      uderzony opuścił rycerz głowę, tym najbardziej dociśnięty,
 38     2|      goliard przeraził się zupełnie tym ponurym zwidem ostatniego
 39     2|             jaki!~Przytakuje rycerz tym razem. Istotnie familiant
 40     2| zniechęceniu ostatnim. "Widzę, my w tym mieście pożyczki nie znajdziemy
 41     2|      zamorskich. I zwieszał się nad tym okręt zdziałany w kształt
 42     2|             nie wzgardliwie przecie tym razem, lecz w smęcie, lecz
 43     2|             i barw dostałością.~Nad tym bodaj zadumały się w tej
 44     2|        ludzkich zachwyty, roiły nad tym, by księcia lub króla zachwytem
 45     2|          się, diabłowie, którzy nad tym kramem unosicie się chmarą!
 46     2|   dzisiejszą jeszcze noc śmierć się tym znakiem wróży. Nie mam zmiłowania!
 47     2|           skąpstwa swego na ziemi i tym najczarniejszym grzechem
 48     2|            najgęstsze ciżby ludzkie tym niesamowitym spokojem kroku,
 49     2|            może jeszcze, śmierć się tym znakiem wróży?~I w otrząsie
 50     2|        nasze!" - jękło w nim wraz z tym przypadem do ziemi. Ciemię
 51     2|             wyzierał spod dłoni, na tym większe za każdym razem
 52     2|          tajemnicy swej pani.~Mnich tym żarliwiej się modlił, że
 53     2|            takiego żalu, że się pod tym głosem samym otrząsła niejedna
 54     2|          więcej nie Powie, westchną tym głębiej na amen. Najmłodsza
 55     2|        progi, kędy wzywał dzwon.~Za tym zapłakanym korowodem ruszyły
 56     2|           Dogonili go znów i mijają tym razem. A swym chytrym, przenikającym
 57     2|         całości jeszcze nie widnej, tym bardziej odczutej, bo w
 58     2|          dwie korony olbrzymie, aby tym straszniejszą zdała się
 59     2|      wstępuje na kościoła szczyty z tym "Hosanna!" budowców i kamieniarzy
 60     2|             kolczugi barwa! - jak o tym wszyscy opowiadają żonglerzy...
 61     2|         kościół, ale nieszpory!..."~Tym się goliard tłumaczył, by
 62     2|            przeciwnik znamienitszy, tym mniej dopuści, aby powalonemu
 63     2|             w szukaniu szukaniem.~I tym urągowiskiem swoim zdają
 64     2|              Ale o ciekawość ludzką tym razem nie stoją waganty
 65     3|          siebie wid i płomienieje w tym napatrzeniu.~A że nie dość
 66     3|            stać będzie do rana - iż tym ogniem w palcach. U figury
 67     3|       gwałtownie. I odyma wargi nad tym szczególnym upodobaniem
 68     3|           objuczą i stąpać każą jak tym kobyłom dla panów mężów
 69     3|            przecie aż zgrzytliwie w tym weselu młodym. - Patrz,
 70     3|            jak gdyby się zachwyciła tym mężowskim pomysłem, bo ścichnie
 71     3|         kułaki i parskają w nie nad tym wystawnym rycerstwem ledwie
 72     3|        żachnie się ramionami, chcąc tym pewnie powiedzieć, że go
 73     3|            ni mocy do rozmyślań nad tym, co się między nią i heroldem
 74     3|         wątlak.~A żaki w śmiech nad tym szumnym, z zamku, imieniem
 75     3|             srogi i głupi zarazem z tym kolcem w nosie. Niedźwiednik
 76     3|       hardym wyzwaniem.~Żaków tylko tym trąć: już wyskakiwali z
 77     3|            I zapamiętałaż mściwie o tym kaszlu!... A przecie mnie
 78     3|         pomruku niedźwiedzia. A nad tym sabatem waganckiej gospody
 79     3|     rozdziać musiał. A jeszcze mu w tym pomagają żaki, zawodząc
 80     3|      smakują ich oczy, aż strapione tym, że takiego stroju nie widziały
 81     3|       przewiała... Nie ma przecie w tym stroju nowym nic tak bardzo
 82     3|         Pitagorem nawiedzać chciała tym rozwrażliwionym sumieniem,
 83     3|           podjudza się patrzeniem - tym półodkryciem wabliwsza stokrotnie
 84     3|       naprzeciw niego, uśmiechnięta tym pytaniem:~"Nie pięknamż?"~
 85     3|             ale głęboką pogardę nad tym gburstwem, które pięknie
 86     3|             i bezradność wejrzenia.~Tym ci bardziej żachnie się
 87     3|            Więc mnie zanękasz teraz tym nosem smutnym!" - Targnie
 88     3|           roisz przeze mnie, że się tym delektują oświeceni na świecie
 89     3|              Vae meae menti!"~A ona tym szamotaniem jego sumienia
 90     3|         sumienie swoje i gromady po tym, co tu słyszano, przystąpi
 91     3|       Ciemność zaległa piwnicę.~A w tym runięciu o ziemię zdało
 92     3|            choć niewiele słyszysz w tym gwarze, potakuje wciąż siwą
 93     3|     ustrzeliło! Diabły mu się przed tym zwidywały? - no! Dziewka
 94     3|           dla niedźwiednika bestia, tym dla poety kobieta. Wielkie
 95     3|             swoje pięknie obłóczył, tym ci milej inny ją teraz rozdziewa -
 96     3|           one tęskliwości cielesne, tym się z macierzyństwa żądzą
 97     3|             i łatwo rodzą: wiedzą o tym lekarze. Które zaś ciężko,
 98     3|   niespokojne, zdradne i bodliwe: o tym wiedzą i pastuchy. Tak to
 99     3|           Nie chwyta cię zawrót nad tym, na coś się znowu ważył?...
100     3|           Ty jedynie pomyślałaś nad tym, co się należy utrudzonemu.
101     3|        dziewczynę.~"Darmo ty się za tym gęślarzem wciąż oglądasz -
102     3|     pogodnej. Im pogodniejsza myśl, tym wolniejsze serce, a ciało
103     3|       jednym snopie: nie bardzo się tym nacieszy." Koło rozpromienionych
104     3|         krzyknie nie tyle gębą, ile tym kułakiem podstawionym pod
105     3|          ordinis, tyle sekty, co w, tym kluczu żurawi, podążającym
106     3|           to i wonczas jeszcze, i w tym tonieniu, okrzykniemy się
107     3|        izbie obnoszą, stagnął się w tym zamęcie płaszcz z jego ramion.
108     3|      uderzywszy o mur, nie poplątał tym razem kroków. - Uch! - stęknął
109     3|                Byście tylko pomogli tym panom przebić się za mury..."~"
110     3|             śmierdzi im wolnością i tym zalotom rozbestwia."~"Prawda
111     3|             goło.~"Masz!" - obdarza tym wszystkim dziewkę u beczki.~"
112     3|          Nie poradzicie, chłopcy, i tym razem przeciw famie i oszczekiwaniom
113     3|             durneż wy, durne!... Po tym wszystkim, co dziś na mieście
114     3|            Dawaj" - nie uradują się tym razem, lecz westchną.~A
115     3|              Nieochoczo jednak piją tym razem waganty. Z dłonią
116     3|   zakrólowanie wasze śród igrców. A tym okrzeplej króle na tronach
117     3|       tymczasem pochyla się oto nad tym wielkoludem na ławie.~"Przyległo
118     3|             ku zamyśleniu ludzi nad tym: czy nie daremnie to wszystko
119     3|          swoich są dusze człecze? A tym ci bardziej Golgotę przypomną
120     3|            chwili swe opuszczenie w tym mieście, gdzie - za towarzystwo
121     3|         cierpieć muszą na sobie - w tym wystawaniu po przedsieniach
122     3|          dziewkę w łapę. Przerażona tym respektowaniem, spłonie
123     3|          rozwrażliwiona płaczem, bo tym gwałtowniej zaszlocha w
124     3|        tkliwość oddanego serca. A w tym łaskawym poczuciu większej
125     3|            kobieta płacze.~Zawodzi, tym bardziej że postaci obu
126     3|       zbroić. I, zda się, już tylko tym gestem dłoni pancernych
127     3|         sztuki samej pohańbieniem w tym grodzie, i rycerskiego ducha
128     3|             uchwalają między sobą w tym krzyku opętanym. Za żaków
129     3|        jakby za obrazę swych panów. Tym tumultem podjuszony podejmie
130     3|        szukanie Monsalwatu..." Przy tym słowie zdarł z siebie nagle
131     3|  przycupnięte na okapie. I załopoce tym skrzydłem jego - od łuny
132     3|        zastygłą rusz grodu! diabłem tym wraz siebie wyświećże możesz
133     3|          znikł cień czerwony wraz z tym blaskiem łuny, który zatłumił
134     3|       odezwał się dzwon, lecz jakby tym ptakom wędrownym na zerwanie
135     3|     zasłuchanie, zapatrzenie jest w tym smoczym kadłubie i dziobie
136     4|             to nędzne życie swoje w tym gwałcie zratował i bramę
137     4|           od progu śmierci powraca, tym żarliwiej oglądać się pocznie
138     4|             Muza wagancka zdradziła tym razem nie tylko goliarda,
139     4|         gospody niewiele zostało po tym porąbaniu stołów i ław." "
140     4|        moiściewy!" - rozrzewnia się tym bardziej dziewczyna. I ciągnie
141     4|             prawie że nie wiedząc o tym.~Kobieta rosła wydawała
142     4|             czapkując głęboko nawet tym rybałtkom o barwionych twarzach,
143     4|      zwierza się z zamierzeń swoich tym paniom nieszpetnym:~Długo
144     4|            rzeki młodości.~Więc się tym zamartwiają żaki, czy starczy
145     4|        uniwersytet się zowie. Zaś w tym to grodzie klerków, po wszystkich
146     4|           rozczarowanie w afekcie - tym razem do goliarda.~"On nie
147     4|      dziewczyną lekką; nie wiedzą o tym żaczki niedoświadczeniem
148     4|     Zatrzymał go przy sobie Pasterz tym pytaniem swoim:~"Dokąd?"~"
149     4|        człowieczeństwa..."~Aż się w tym zadumaniu wmyślił po niewoli
150     4|       parsknął nad nim jak ten koń. Tym razem struchlał mnich tak,
151     4|          przeor dobry, że grzechu w tym nie masz jeszcze żadnego.
152     4|             więcej - słyszy dalej w tym poszumie smutnym. - Sprawię,
153     4|           odraza w nim dla kobiety! Tym oto płaszczem pana Lancelota,
154     4|             nad pędzle i farby, aby tym wymowniejszą stała się przed
155     4|        Bogiem. Im głębsze doznanie, tym cichsze milczenie - i w
156     4|             powiadać potrafi. A i z tym nawet przed trony biskupie
157     4|         tobie miota, nie zamknął ci tym bluźnierstwem drogi do wtórego
158     4|          nowym osępieniu.~A że przy tym mnichom po dwakroć w swych
159     4|             Goliard zwieszał głowę.~Tym mocniej prężyła się głowa
160     4|        bracie, nieco więcej bodaj o tym, coc ostatnio musnęło ucho
161     4|           się zapamiętał, ubłożył w tym zamyśleniu: "Oby między
162     4|           zachwycają się społem, by tym gwałtowniej pochylić się,
163     4|        gwałtowniej pochylić się, na tym gorliwsze czytanie. Cieszą
164     4|            wiecznej. Kiwa głową nad tym widokiem i szepcze do się: "
165     4|             mnich cicho i ulegle,~I tym ciężej uczyni mu się na
166     4|         swarzył się mimo wszystko z tym wejrzeniem statku i osiadłości:~"
167     4|           plechy odciśnięte ślady w tym pustkowiu. "Diabeł - myśli -
168     4|           granicy klasztornej.~Lecz tym razem czepne witki cierniowe
169     4|             ziemi. Jaszczury się na tym lęgły i rozsnuwały bluszcze.~
170     4|       policzki, na oczy, na usta, w tym śmiechu zębów białych: że
171     4|            twarzy i ogląda się przy tym na miasto. Zda się, że gotów
172     4|               a jego za pomocnika w tym jej rzemiośle... Zaś to
173     4|      Głupiaś!..."~W tył ją przegina tym uchwytem, odsuwa od się,
174     4|        świecie.~Tak jej się użalał, tym męskim wynurzaniem się przed
175     4|         dawniej były? Na wygodzenie tym naprzykrzonym rozpytywaniem
176     4|         Objęła ją nagle sapliwa nad tym zaduma. Podbródek wtłoczyła
177     4|        przyłapana uśmiechem jego na tym odruchu bezwiednym, zarumieniła
178     4|         głaszcze ją długo po dłoni.~Tym ośmielona przysiada się
179     4|           poprawi. I zaszepcze przy tym niskim nagle głosem:~"Te
180     4|           tej chwili jak pokrzywa w tym przypomnieniu gwałtownym -
181     4|             jest rzecz główna nie w tym, co się komu przytrafi.
182     4|          czując, że się przegadała, tym gniewniej wywodzi swe żale.
183     4|       diabłem aby tamten nie był? - tym się, głupi, troska. Gdyby
184     4|   zamyślenie. A po rozważeniu urazi tym głębiej. Więc pocznie tym
185     4|           tym głębiej. Więc pocznie tym gwałtowniej snuć swoje żale
186     4|          niecierpliwie. A gdy się w tym pośpiechu mówienia nasupła
187     4|           Powiódł goliard oczyma za tym przypadkiem; zamyślił się,
188     4|            on tylko się nachmurzy w tym żywszym przypomnieniu herolda.
189     4|           on przynaglić się nie dał tym poganianiem. Odczytał akuratnie:~"
190     4|    fugientum amator...~Śmiech był w tym pacierzu pogańskiego ołtarza
191     4|         odpowiedzi. Nie stropił się tym bynajmniej, na nic w tej
192     4|        sobie żwawo. Dopiero gdy się tym nacieszył, zwrócony ku dziewczętom
193     4|             puszy. Lica nie widać w tym włosów owiewie, rączki zajęte
194     4|           kopyto i zamyślił się nad tym, że za ciężkie ono ponoć
195     4|     Jednakże woń luba odyma mu przy tym nozdrza i rozciąga wargi
196     4|         polipich ramion swoich.~A w tym ściszeniu i zadumie odmieniało
197     4|           tajemnicę największą.~A w tym jasnowidzeniu ogarnia go
198     4|     wszystkie wytępiła z zazdrości, tym się, głupi, uciesz nade
199     4|          kokosz zaczepna! Ale łudzi tym tylko i omamia. W rytmy
200     4|         wodą: za tę chwilkę rozłąki tym gwałtowna rzuca ich ku sobie
201     4|         pory oddając wieczorowi. Na tym legowisku rozkoszy, która
202     4|            z brązu cała, nawet przy tym wieńcu winnego listowia
203     4|             mętu.~Zgasły zorze. A w tym okłębiu ciemnej grozy na
204     4|        pilnie przez męża strzeżona, tym razem prawdziwie przez dymnik
205     4|            garściami pędzli.~Przeor tym pląsom jego bynajmniej nie
206     4|             nią przed ołtarzem - na tym weselu swoim. J choć to
207     4|            kornie, powiadając coś o tym, że pędzle nie przemyte
208     4|           rozterce oddała się sama.~Tym ci większej, że z myśli
209     4|             I zadumał się mnich nad tym, że nawet bólu rozstania
210     4|          nawiedzał przyjaciel - nad tym, że jego ducha zapłonienia
211     4|             w nim rozłopoce. A biło tym gwałtowniej, że i przeora
212     4|            ułudą były tylko: ledwie tym upragnieniem człeczego serca,
213     4|     ogarniają rzeczy wszystkie. Gdy tym wzrokiem powiódł po zagonach
214     4|            lato rozkwitały w słońcu tym wołaniem na ludzi Pawiowym: "
215     4|           nich czynią olbrzymie. Bo tym ogniściej rozpłonęły w tej
216     4|           tej chwili róż szkarłaty, tym głębsze stały się pod swym
217     4|         swym puchem szafiry irysów, tym soczystsze lilii nagie biele,
218     4|          pobłażliwości wielkiej, ni tym dzieciom niesfornym, poigrać
219     4|      przypomnienia. "A nie będzie w tym grzechu żadnego - odpychał
220     4|       dłonią na oczach. Gęśle swoje tym razem nie za votum daje,
221     4|       wysoki.~I dudnią organów basy tym przyjękiem lamentacji:~"
222     4|      pacierza niemą już suplikacją. Tym gorliwiej modliły się dłonie,
223     4|           przychyli ku niej czoła i tym gorliwiej zaszepta się w
224     4|         myśli na przekór, spornie i tym grzmotom burzy, otworzył
225     4|          Wejrzał wreszcie przeor ku tym szybom. "Burza" - stwierdził
226     4|             Sabat!... Sumienie mi o tym u nóg twych krzyczeć każe -
227     4|             umiera?... Szatan wie o tym tylko! On ci to jadem grzechu
228     4|            pochylenia się bodaj nad tym ścierwem... Choć oni za
229     4|    rozszarpały mnie Bakchowe..." Na tym się urwały one słowa: już
230     4|             i uszy przysłania przed tym, co tu wysłuchać od niego
231     4|     dwoistym szeregiem od furty, na tym uroczystsze podniesienie
232     4|             owo obrazem i zjawą.~Za tym słupem kiru z larwą krzyżową
233     4|             jego duszy. Aż ją mąż w tym pohamować musiał. Dobywszy
234     4|            a wszystko, co było, nad tym, co jest.~Ale serce kobiece
235     4|           sumień w kościele? Bo nad tym wszystkim koguta widać:
236     4|           ptaka czujności i pokuty. Tym ci bardziej niepokoi sąsiedztwo
237     4|            zębami nawet klapnął pod tym ziąbem, nie wiada skąd.~
238     4|      rozdzwon zderzonych pucharów - tym razem jakoś bardziej żałobny.~
239     4|         Chodzi mistrz tam i sam pod tym namiotem ciemności, nawisłym
240     4|           ruchy zawsze czujnym. I w tym zdumieniu pomrukuje do się:~"
241     4|           to chude zazwyczaj - bo w tym szamotaniu taka smaczna
242     4|           utrudzeniu samotnym - nad tym owo Drzewem Życia, za resztę
243     4|          musiał kryształu szczerby. Tym ci większym zuchem zgłasza
244     4|       klepsydrę wewnątrz sypką. I z tym roztruchanem w sprężonym
245     4|            spęczniały skronie. Lecz tym razem już nie trwoga, a
246     4|        widząc, ona doskoczy doń - z tym drapieżnym wyszczerzeniem
247     4|            w waganctwie! Bo oto i w tym miejscu urywa się rzecz
248     4|     pierwszego słowa. Żaki winili w tym lekarza, który mu wczoraj
249     4|    puszczanie. "A lekarz wiedzieć o tym powinien... Nieuk!"~Wczoraj
250     4|             Przeor wiedział snadź o tym coś niecoś, bo z uśmiechem
251     4|       zrozum każdy. I korność przed tym miej. Zmarłe wprowadzają
252     4|            tu sprowadzić i osiąść w tym mieście jako magister sedentarius."~"
253     4|       mogiły zdał się rozmyślać nad tym, że w onym dole, zasypane
254     4|         franciszkanów."~Nie zrażony tym, jął mu mistrz wykładać,
255     4|             nad pędzle i farby, aby tym wymowniejszą stała się przed
256     4|            spod oka przypatruje się tym żakom wędrownym, którzy
257     4|          smęt mnie dziś ogarnia nad tym, że od czasu śmierci goliarda
258     4|         respektowanych i pomiatania tym wszystkim, co się w grze
259     4|         wygrywa kartą. Daj Boże i w tym grodów smutku zarabiać Muzą
260     4|      należało. Dziś zasię uczynić w tym i drugą poprawkę niewielką,