Czesc

 1     1|         kościoły grodu, odszukam kamień taki i będę przed nim bił
 2     2|         Pod oddech ciężki, jakby kamień jaki toczył mu się w piersiach
 3     2|     zazdrości. W takich rękach i kamień najtwardszy, a przeczysty
 4     3| potrzebny i wecuje go gniewnie o kamień. "Garnczek mi tu jaki! -
 5     4|         a my, kamraty dobre, jak kamień w wodę w niepamięć to rzucimy.''~
 6     4|     mundum!..."~Uderzyło czoło w kamień na rozdrożu.~Po drugiej
 7     4|          i żonglerom gęśli swe o kamień przydrożny roztrzaskać...
 8     4|        przysiada się doń znów na kamień - z przyjaźnią zresztą tylko;
 9     4|       się.~Lecz oto jeden, drugi kamień, na który wskoczyć wzięła
10     4|         dziewki, zapatrzył się w kamień żywy. Tuż podle, we wnęce
11     4|  cmentarne jej milczenie.~W żywy kamień, w marmuru wyraz i gest,