Czesc

 1     1|       swą mają, wieje śmierci groza po nocy głuchej. Pani płacze.
 2     1|           okrzyknie się nagle grozą na kościół cały - aż się
 3     2| wszystkim zarówno jeden lęk a groza przed ona skoczka kościaną,
 4     2|    nią. Alić topielcowa wręcz groza w tamtych oczach udzieliła
 5     2|   brata zbrodniarza!..."~A ta groza wejrzenia pociągała jakby
 6     3|   znowuż zadrgała nad miastem grozą czerwoną. A gwałtowny jej
 7     3|    kościoła, tuż na zakręcie, groza pęta mu nagle kroki.~W poprzek
 8     4|   młynach, gdy się z trwogą i grozą w duszach zmiesza, gdy się
 9     4|  przerażenie samotności przed grozą idących smutków. Ledwie
10     4|  kości łonowych.~Odrzuciła go groza pod piec. I zatargała własnymi
11     4|      w piersi.~A odrętwiałego grozą chce widocznie upieścić