Czesc

 1     1|  lampy wieczernika rozjarzę, dzban wina wystawię i czarki piękne,
 2     1|     raz czarkę podstawia pod dzban szczodrej pani. A gdy mu
 3     1|   sięgał i podstawiał ją pod dzban szczodrej pani. A przypomniawszy
 4     3|    piersią obfitą, wyjął jej dzban z rąk. "Odejdź, odejdź lepiej,
 5     3|    miłość samą - od lat tylu dzban jeno wystarczać musiał.~
 6     3|       by zajrzeć całą gębą w dzban próżny na stole.~"Wina!" -
 7     4| podstawę tej figury; na niej dzban zdziałany w marmurze i stopy
 8     4|         Gdy sięgnął teraz po dzban, już nic nalać nie zdołał -
 9     4| gospodarzy w tej chwili. Oto dzban, już wysączony, za jej ręki
10     4|        Patrz, dokończony już dzban i tej ułudy ostatecznej,
11     4|   zębatą:~A kto do dna wypił dzban, ~komu puchar w ręku trzasł, ~