Czesc

 1     1|    rozjarzę, dzban wina wystawię i czarki piękne, druhny i służebne
 2     2|        krucyfiksy barwione polewą, czarki z opalu w obrzeżach złotych -
 3     3|             Zaś widząc, że od jego czarki kolejno wino nalewać zaczyna:
 4     3|         się z ław, w górę podniosą czarki.~Gęślarz tymczasem zagonił
 5     3|           choć po nią trzy razy do czarki zaglądał - a głęboko. Aż
 6     3|      Gdzieś obok siebie domaca się czarki i podstawia mu wprost pod
 7     4|    płaszcza nowego, ani butów, ani czarki, z której gościem pił. Oziębły
 8     4|           będą zawsze wolały liche czarki własnych "doznań i widzeń"
 9     4|        rozdzwon ten.~Gość imał się czarki przez rękaw przydługi -
10     4| wspomnienie!" - powtarza nalewając czarki.~I piją pod rozdzwon zderzonych
11     4|      dostępuje czasami do dzbana i czarki. A że puste, więc z pomrukiem