Czesc

  1     1|       cięższa, leżała oto kamieniem u dokonanego społecznie dzieła.
  2     1|           się Golgotą sumień, rojną u stoków od czarnej szarańczy
  3     1|     przybyszów po odwiecznej kałuży u wrót miasta sennego.~Bo
  4     1|      starych, rapsodów kobza i głos u studni wieszczący gęsta
  5     1|             pań z barwną taśmą nici u szyi, a pracowite paluszki
  6     1|          pracowite paluszki jeszcze u szyb, zda się, wzorzą krosien
  7     1|              Zaszumiał śmiechem lud u pomostu. I ścichnął wraz,
  8     1|        którą w kosmate łapy chwycą.~U wylotu ulicy widać poważne
  9     1|         kanonii, zatrzymał się było u studni menestrel bosy w
 10     1|               Echo odpowiada:~"Tu - u źródła - nimfa twoja ~martwą
 11     1|           dźwigające święte Pańskie u kościoła.~"Wagancie! - huka -
 12     1|           Toż widzę: choć kudły jak u barana, przecie ślad tonsury
 13     1|            zasiadł wreszcie żongler u pieca na ławie. Długo gardło
 14     1|    księżniczce indyjskiej w niewoli u Żurawioludów.~Nie chcecie
 15     1|            które na długich taśmach u stóp wam się kolebią. I
 16     1|        Lancelot błędnego rycerstwa; u dróg rozstajnych pożegnał
 17     1|            tak wiotkiej i spłakanej u kolumny z granitu...~"Ku
 18     1|             żywocie swoim, śród łez u kądzieli... Łodzie bezsterne
 19     1|        kądzieli... Łodzie bezsterne u brzegu grał i to trzepotanie
 20     1|           chłód, żubrów łby brodate u murów, śród pawęży i łuków
 21     1|           anioła w kamieniu z lilią u piersi. "Bacz waść na wysoki
 22     1|          oczy na błękit gwiaździsty u stropu.~Książę, zabawiający
 23     1|           dłońmi te brązowe głowice u poręczy. Badawczym wybłyskiem
 24     1|             paziki cichutkie i jęły u nóg państwa spłoszonych
 25     1|            Straży Śmierci, a został u króla setnikiem Straży Ochronnej,
 26     1|           rokiem, ustawiły się było u fary z psalmami na cześć
 27     1|         kobiety poniechał Parsifala u dróg rozstajnych - na samotność
 28     1|            nich tylko zatrzymał się u wielkiej księgi graduału,
 29     1|          jeden akord dudni pohukiem u ścian wszystkich - aż się
 30     1|      surowości ściszyć się nie mogą u stropu.~Zakonników chór,
 31     1|           niemych zaległ na ołtarzu u pogaszonych świec. W okrzepłości
 32     1|       dodzwonią czarkami.~I posadzą u stołu, zasłuchają się w
 33     1|         szyję ku oknom wszystkim, i u studzien przystawał jak
 34     1|           furty, nie czekają na nas u biskupów ławy i misy - nie
 35     1|         progu, ni to pątnik zziębły u cudzego pieca. Jakoż z głębokiej
 36     1|           co znalazł wędrowny poeta u nędzarzów bramy. Znalezione
 37     1|       karcie. I przywiesza ją potem u kołatki bramy - za votum
 38     1|            Chodź z nami pić, poeto! U czoła stołu posadzimy cię,
 39     1|         swoich.~Skoczy tedy na ławę u studni i wzniesie ramię.~"
 40     1|             o w s z e c h n e g o d u c h a... A, śmiejcie się! -
 41     1|           bywały, fizyki i lekarstw u mistrzów nauczony, w filozofii
 42     1|           pracy! - rzeknie. - Uczty u nas skromne; wagantów na
 43     1|       miasta. Tyle tylko, że straży u bram grodu swe sztuki pokazać
 44     1|           zmysłach? Widzi: bary jak u niedźwiedzia, że ta główka
 45     1|             aż wydaje - właśnie jak u niedźwiedzia; oczy zaś równie
 46     1|            chęci wszelkich - jak to u poety - a wraz i chytrą
 47     1|         straży - straży grodzkiej - u króla mego. Sprawowałem
 48     1|           byłem dla niej, kamieniem u muru, patrzącym bywało i
 49     2|            ojcowy miecz, zastawiony u Żydów; odszukać obecnych
 50     2|         podmurza grodzkie. Stoi Żyd u bramy w szachowej sukni
 51     2|             opowiadano w piekarni - u nich bo wieści zawsze najprędsze.)~"
 52     2|       zaprzepaszczonego miecza ceną u ludzi. (Każdy rzewnie w
 53     2|      mieszek jak wór kolebie mu się u pasa... Gdybyż to był krewny
 54     2|           który kupiec za chorągiew u swego kramu wywiesił: pod
 55     2|           obcego kupca. Głuchym jak u zwierza pomrukiem chwalił
 56     2|             tymczasem chmurzyli się u kramów spozierając spode
 57     2|          ich sidłały żony, uwisając u ramion i trzosów. Wszczynały
 58     2|           Gdy w te szwargoty targów u kramu uderzy nagle bas organowy:~"
 59     2|             ta jego broda miedziana u szyi.~"Cieszcie się, diabłowie,
 60     2|          dziewczynie z wiankiem róż u czepca. - Nie baczę, nad
 61     2|         wiatru zaszumienie.~Oto tuż u kramu klejnotów jęknie po
 62     2|            pobożne.~Bo z rąk kobiet u kramu opadały teraz same
 63     2|       trwogi okrzykną się mieszczki u kramu i rozpierzchną się,
 64     2|           głowami. I spalił się ćmą u pokusy pierwszego kramu...
 65     2|      czerwieniach szerokich, z kitą u kraśnej czapy. Uchorągwioną
 66     2|           nie dochowa, zacną chwałę u ludzi w pogardę odmieni
 67     2|        zachwycił cudownym darem łez u brata. Nie dały mu spokoju
 68     2|       czerwonych i zadziorna kitami u czap. Nazbyt bo już hardo
 69     2|            gębie jedynym jaka jędza u bramy, prosząca do swego
 70     2|             przywlokły. Oto pełgają u murów jak te dwa czołgi.
 71     2|          dwie góry wieżate z koroną u wyniosłych czół - aby przypominały
 72     2|          tych wnętrzach, wystawiono u wrót niejednych kolczugę
 73     2|         przy dzbanie... Baby żadnej u mnie w domu nie ma - więc
 74     2|            powróseł poza łokieć jak u rzeźnika - gołe. I gęba
 75     2|             zbroja sama, wywieszona u bramy płatnerza.~Ale i w
 76     2|         złotników i płatnerzy. Lecz u jej wylotu ocknął się nagle
 77     2|            otwartym wrotom wnętrza.~U murów tej wnęki widnieją
 78     2|          wymyślają"; oto, z trzosem u serca a z czół oziębłością, "
 79     2|            piersią otwartą - ledwie u wrót samych przysłania je
 80     3|           owiec. I biegnie truchtem u nóg końskich. Błyskają nad
 81     3|           nad nią skrętne węże trąb u boku harcowników kraśnych.
 82     3|          widny, z rozstawionymi jak u pływaka ramionami zstępował,
 83     3|           pani na strzemionach, tuż u pochylonej głowy mnicha:
 84     3|             teraz w zmieszaniu różą u swych piersi, myśleć musi,
 85     3|            iż tym ogniem w palcach. U figury pod klasztoru murem
 86     3|        panie!... Ot, ja, ja!"~"Masz u pułapu kościoła w absydowej
 87     3|             Masz się jutro na zamku u królowej pani stawić."~Mnich
 88     3|    ciężkiego szychu śmiga lekką jak u kozy nóżką - żakom pod nos
 89     3|            wróżono uciesze tej. Oto u wylotu ulicy, widzą, stoi
 90     3|             płaczu. Tę starganą jak u czarownicy głowę podejmie
 91     3|                 doprasza się wciąż. U komina go ułożył, jakby
 92     3|           klerk: oświecony."~"E h e u! gorzkie laury twoje, nauko,
 93     3|             się chyłkiem z piwnicy.~U komina urosła tymczasem
 94     3|             obwodzi zatrzymując się u bram niebieskich. Ledwie
 95     3|       herold to tylko czerwieni się u beczki skrzydłem ramienia
 96     3|          troczenie kobiet; tylko co u tamtych jak siodło na kobiecie
 97     3|             na kobiecie się wydaje, u nich dwornością miłą i powabem
 98     3|           zjawieniem się skoczki. - U Muz dziś pohańbionych na
 99     3|       skupić roztargnione sumienie.~U Muz były myśli tedy: wielkie
100     3|            splatać ci będę w słońcu u źródła wianek tej jednej
101     3|         między dzbany, lampę oliwną u kurka potrącił i zamotał
102     3|            się nawet - rzęził tylko u beczki.~Lekarza nie trzeba
103     3|         lampką w dłoni już klęczała u ławy.~Bilo rude w dymie
104     3|            tę gawędę lament dziewki u kolan:~"Dosyć już tej krwi,
105     3|            kobiece, nie w duszy jak u nas. Stąd wątpienie stare,
106     3|       ptakiem się poczuje, skrzydeł u ramion przed Bogiem i ludźmi
107     3|          Raz po raz wieszać ją chcą u kramów lub pieców... I dziwić
108     3|            w gospodzie. Oto znów są u progu, ale na ogonach przysiadłe.
109     3|        lampy oliwnej, wyświetla się u proga przeogromna zbroica -
110     3|       zawartej przyłbicy onej zbroi u proga.~Nie przywykli waganty
111     3|       ochotników nie znajdziecie tu u nas, w grodzie. Najlepszy
112     3|            kosztowna..."~"Tańczyłaś u benedyktynów?!" - wrzaśnie
113     3|       obdarza tym wszystkim dziewkę u beczki.~"Szukaj głupszej."~ ~"
114     3|             razem waganty. Z dłonią u czoła siedzą oto nad kuflami
115     3|              im gorliwiej pląta się u ich nóg chwalca z gęsią,
116     3|        ówdzie znów za łaty wstawia, u nakolanka odgina blach żelazny,
117     3|          przed kuźnicą moją, jak to u nich zawsze, gdy rzecz się
118     3|           jest znowu na wyśmiechach u swoich tam kamratów: rycerzy
119     3|             smukłość żywych kamieni u wrót uwysmukla wręcz i ciebie
120     3|        przyszło gędźcowi terminować u ciebie, kowalu."~"Co więcej
121     3|           na zadnie łapy niedźwiedź u pieca. I rycząc jak ten
122     3|           niedźwiedzia za ten kolec u nosa o ziem cisnął, a zbliżywszy
123     3|             udo babie.~I stanął tak u boku rycerza, gotowość swą
124     3|         topola.~Po czym ustawił się u drugiego boku tamtego zbroiska,
125     3|           nagle hełm i trzymając go u piersi w dłoniach obu, pochyla
126     3|         rycerza, jakby do przykucia u ramion krzyża tego. I słyszą:~"
127     3|      dobywając gdzieś spod bierwion u pieca toporzysko jakoweś,
128     3|           nauki. Za bramą - myśli - u dróg rozstajnych zbierają
129     3|             Tak rozedrgała się górą u murów gęstwa tajemniczych
130     3|         wypatrzyła smuga księżycowa u stóp tych postaci - dwóch
131     3|    poodpustowej nocy śniły tak może u progów kościoła swój sen
132     3|             księżycowej smugi. Lecz u węgła kościoła, tuż na zakręcie,
133     4|          sobą. Aż się koń zatrzymał u dróg rozstaja, nie wiedząc,
134     4|          sobą.~Tu, za bramą miasta, u pierwszego rozdroża, stał
135     4|          uczą kacerze.~Widzi lekarz u podstawy kamienia jakoweś
136     4|         nazbyt po drodze. Że śmierć u bramy grodzkiej go nie dosięgła,
137     4|          tam rzeczy takie, za które u nas turma i klątwa. B j
138     4|            okrutna. Muzy - na które u nas wypaskudza się mieszczuch
139     4|            drugim, klękać poczynają u figury na rozdrożu. A szyje
140     4|       wydłużają się po niewoli, jak u tych owiec Dobrego Pasterza.
141     4|       poległych towarzyszy, nasmucą u figury; wreszcie powstaną
142     4|          tułaczy. Nie daj ich ukoić u żadnej strugi!... Zasię
143     4|             żadnej strugi!... Zasię u pierwszej bodaj kałuży wolnego
144     4|          stopach, a ochocze po nocy u dróg rozstaju. Srebrzą się
145     4|           stwór, mijając oto figurę u rozdroża, przyklęknął na
146     4|           Tak się gędzie pieśń Pana u każdego nurtu... Po dniu
147     4|           rogata głowa z piszczałką u wargi. I choć tak wyogromniała
148     4|          Christus natus est!...~Gdy u furty klasztornej imał się
149     4|      miłosierdzie braci podkarmiało u furty z misy wystawianej
150     4|       powalił się na klęczki gdzieś u węgła na zakręcie muru.~
151     4|    wychodząc, na kwestę złożył było u Jej stóp.~Wszystkie święte
152     4|       zadumy.~Aż na koniec - gdzieś u węgła, przy muru zakręcie -
153     4|        samego siebie.~A gdy stanęli u furty, śmiało ujął krzyż
154     4|           Muz codziennej pomocy jak u poetów - lecz w godzinach
155     4|             nowinę:~"Wędrowny poeta u furty..."~Oburącz odmachnie
156     4|            już całkiem o goliardzie u furty. Nie zdziwiło to wcale
157     4|         tonu, w księgi się znów jak u pogan składa - pora goliardom
158     4|             zatrzymując się również u wrót niebieskich. W niebo
159     4|          wreszcie do niej: chroboce u klamr.~Wreszcie otwiera
160     4|            a goszczą i nocują nawet u siebie. I u nas może taki
161     4|            nocują nawet u siebie. I u nas może taki stałby się
162     4|          panowie innego byli ducha. U nas, przedsię, wolą panowie
163     4|        całkiem: osuwa się na kolana u skrzyni, a czołem uderza
164     4|           owo i cedrowe drzewo samo u klasztoru furty wydawało
165     4|          kłodę psa włóczęgi dźwigał u szyi oglądając się co chwila
166     4|             klasztoru murem... Tam, u furty, zatrzymuje się pewnie
167     4| przelatujących nisko, chyłkiem, tuż u muru samego. Ziemi grudą
168     4|           ten pies włóczęga z kłodą u szyi, dlatego niczyj, że
169     4|             swą macie wszak waganty u Bożego wprost tronu! Onaż
170     4|          się nagle czerwień jakowaś u ciemnej zasłony bluszczu
171     4|       gospodę, zawiesiła sobie dziś u pasa; dziką stopą ...li
172     4|            rozdarte, czerwienią się u gołych jej ramion, niczym
173     4|           dziewka w obie swe dłonie u twarzy.~Więc podjął odruchowo
174     4|         dolega, nad czym się użala. U kobiet mody nie wiedzieć.
175     4|   spłoszonej gadziny stepie się oto u kamienia śród szmeru traw.~,,
176     4|          przyrodzenia żadną gałązką u bioder nie przysłania. Tylko
177     4|          bożyców z kamienia stanęły u wnętrznych ścian. Pośrodku
178     4|            Siebie samego widzi tam, u ołtarza. Klęczy owo wagant
179     4|         widoczne fałdy na kadłubie, u góry bark się wyznacza,
180     4|         wyznacza, ramienia osada, a u piersi podruzgotanej cytary
181     4|          klęczał goliard prawdziwie u ołtarza, który odnalazł
182     4|           na marmurowej tafli jego, u samych stopni, głaszcze
183     4|          swych niedawnych pokłonach u kamienia. Zwarta nagimi
184     4| stateczniejsza - tą porą pierwszego u dziewcząt ściszenia: gdy
185     4|          tymczasem, czujnością łani u wody, zasłuchały się nieufnie
186     4|             swoje. Póki prąd wartki u skrętu nie klaśnie znienacka
187     4|          lęka - boi - nad czym sama u krosien!..."~Na ramiona
188     4|      kwiatom żądz swoich peany.~Oto u winnicy skraju, nad zielony
189     4|            zajęte są czymś gorliwie u krzewu. Zapędziły ją snadź
190     4|          się upojenia ziemi.~Z dala u krzewu pracowite prządki
191     4|   błogosławieństwo plenności.~Jakoż u stóp jego nawet bąków basy
192     4|             czym prędzej w on krzew u skraju, zaplątał raciami
193     4|     wierzgnie. I niczym to szczenię u wymienia warknie czasem
194     4|          pogrzebów pochodnią, która u tego boga ołtarzy oznacza
195     4|       strumienia wodą: nimfy, które u pogan niegdyś i Muzami były.~
196     4|             mgły wyłażą i snują się u brzegów jakby zjawami mar
197     4|             wyrazisty, stał goliard u kolumny prawdziwie jak słońca
198     4|             na czole, z kiścią gron u skroni. Głaszcze w tej chwili
199     4|           dosytu. A cielesna, długa u kobiety, pamięć pieszczot
200     4|          niech sobie dziewka gdzieś u grodzkiego kramu wstążek
201     4|             do nóg ci padła, ciałem u progu się powaliła wystawiając
202     4|         ozdrowi, użalić się pozwala u swego łona.~"Bunt jest we
203     4|       warownego blankowania ułożoną u ścieżek, rzekniesz, ręką
204     4|            tu inne ma prawa i łaski u przeora. Święty Franciszek
205     4|          siedliska, nie rozwidnione u okien tymi lampami czuwania,
206     4|            w modrościach niezabudek u strugi i w jaśminowych aż
207     4|          panie wszystkie: za anioły u niebieskiego tronu.~Pod
208     4|            tych dłoni - jak rankiem u żywego kamienia.~Zaś na
209     4|       klasztoru.~Wtórują temu kawki u dzwonnicy.~Rzekniesz, dzwonu
210     4|          spiżu dobyte, kołują wciąż u wieży na kawczych skrzydłach
211     4|           litanie głuche...~A kawki u wieży kołują wciąż...~-
212     4|          zgoła okalać jakowyś kwiat u ścieżki, który pod te ręce
213     4|       schron. Ostatniej stopy szmer u takiego progu użalił się
214     4|            porwały się znowuż kawki u dzwonnicy. I kraczą...~Jął
215     4|           Ducha - swobody wnętrznej u najczystszych krynic poznania.
216     4|             tak tajemnie, jak gdyby u furty zatrzymał się było
217     4|            wieścią od furty:~"Igrce u klasztoru bram!"~Dwa razy
218     4|          niezwykłe:~"O trumnę igrce u furty proszą. I o ciała
219     4|            oczy zawiesić na obrazie u klęcznika.~"Matko Przenajświętsza?!..."~
220     4|         Sabat!... Sumienie mi o tym u nóg twych krzyczeć każe -
221     4|            Za te bary, szerokie jak u wołu, chwycił przeor klęczącego
222     4|             przeor wskazał na obraz u klęcznika - może więcej
223     4|       wiadomo skąd, już się znalazł u furty on słup kiru z czarną
224     4|         poeta wędrowny, bez imienia u ludzi, zmarłem tej nocy
225     4|             trzepotał się skowronek u krużganka ścian.~I łkał.~
226     4|         poeta wędrowny, bez imienia u ludzi, zmarłem tej nocy
227     4|           bywały! fizyki i lekarstw u mistrzów nauczony! w filozofii
228     4|             ona, przekłada kobiecie u okna, że lepiej było to
229     4|           mi wczoraj bardzo głowę - u miasta bram. Śwista w niej
230     4|          może robota potępiona? Oto u podstawy olbrzymiego świecznika,
231     4|             za figmentum Zbawiciela u łona Matki. I owo: jelenia
232     4|          łona Matki. I owo: jelenia u strugi - obraz duszy żądnej
233     4|         zawsze grodzian te kształty u mnie oglądane. Rzeką: czarodzieja
234     4|           gościa w głębokim krześle u stołu - a godnie: na ręczniku
235     4|      wczoraj ona bitka na ulicach i u grodu bram. Stąd i moje
236     4|        kształt dwóch jam czarnych.~"U!...." - natrząsa się płatnerz
237     4|      wczoraj porozbijali już nazbyt u grodu bram... A i bez tego
238     4|           tumu, połyskując koronami u czół podniebnych. Nad nimi
239     4|       pogaduje gospodarz. - I e h e u!"~Zwieszał głowę w przypominaniu.~"
240     4|         niespokojny szelestek kirów u stóp, a kolan tak trwożne -
241     4|           gwałtownie te jej szmatki u kolan.~Ujrzał piszczel i
242     4|            jak szlocha całym ciałem u nóg pani Śmierci.~Ona to
243     4|           tchnieniu tych kości, tuż u twarzy, odrazie samej na
244     4|            rąk opałowych jabłonkowe u skroni zapachnienie - żar,
245     4|      wyszczerzeniem szczęk, jak owo u tej pół-kobiety, pół-tygrysicy
246     4|     Przysiadł przeor w głębi krypty u grobowej ściany, by w świetle
247     4|             już się postarzał. Może u Muz minęło właśnie jakoweś
248     4|       położył, nos w ziemię wbił. I u kopanej oto mogiły zdał
249     4|          ślad sztuka wasza. Ale nie u nas, franciszkanów."~Nie
250     4|       mistrz wykładać, jakby to on, u ściany kruchty bodaj, zdziałał
251     4|           stopy zaś nie o lewka jak u panów, lecz o księgę, na
252     4|      zamkach-niewidach zrojeń, lecz u progu nieomal, w pierwszej
253     4|           ona trumną czarną z gęsią u wezgłowia wyciąga ku żakom
254     4|            cały. I z oczyma dziecka u szyby, widziałem... Tak
255     4|      tułaczych koimy najskuteczniej u pierwszej strugi powodzenia...