Czesc

 1     1|         Świat stał się Golgotą sumień, rojną u stoków od czarnej
 2     1| świątkach chorągwianych troska sumień i bezjutrze doli zalegały
 3     1|      wieczna - żywe to wyrzuty sumień naszych: "Gdzie dążenia
 4     2|         I pojęli rychło, że do sumień własnych było raczej pobożnemu
 5     2|       otrząsie zaniepokojonych sumień zamykali kupcy czym prędzej
 6     2|          wtórzy druga wieża - ~sumień są roki, serc waszych sądzie? ~
 7     3|      jedna, wszystka, szkarada sumień, matka wszeteczeństw, Babilonia
 8     3|       wszystko w frasobliwości sumień.~A i sam lekarz wgadał się
 9     3|        okapy zaludniać naszych sumień przerazami. A jeśli na kajanie
10     4|  wyobrażenia na przestraszenie sumień w kościele? Bo nad tym wszystkim