Czesc

 1     2| melancholii; sprężył się w sobie, samych mięśni nagłym ubojowieniem,
 2     2|       pośmiewisko śród towarzyszy samych! Któż bo z rycerzy w pannie
 3     2|       rozkwiecenie i głazów nawet samych pod kształtującą dłonią
 4     2|           serc wszystkich!~Oto na samych dźwierzach kościoła - odkryły
 5     2|           otwartą - ledwie u wrót samych przysłania je chustą przed
 6     4|     niczym oddechy i westchnienia samych murów klasztornych.~Wprowadza
 7     4|           nasze zapowiedne, i nas samych za stracone łamie!... Takie
 8     4|          marmurowej tafli jego, u samych stopni, głaszcze dłonią
 9     4|             Największy śród bogów samych miłośnik gędźby kocha się,
10     4|           wyzierały kwiatów chyba samych lica i oczy jawne.~I zasłuchał