Czesc

 1     1|   świeckich. Rynki gawiedzi tylko pełne, piekarnie niewiast próżnych..."~
 2     1| mieszczany gorzej niż oziębłe, bo pełne niemej przedrwiny ze wszystkiego,
 3     2|       Dotyka brat dłonią białą te pełne wrzodów i jam oblicza.~"
 4     2|           wolał!... Wiadomo, jadu pełne są te stare skorupy cnoty.
 5     3|          młodzież grodzka, jakoby pełne sprośnych tajemnic cudzych
 6     3|        lubo na zadrzemanie otuchy pełne. Tam zasię, w złotym blanku
 7     4|       opylnej bieli wynurza się w pełne światło księżyca stwór dziwny:
 8     4|    niedobre bywają kobiety! jakie pełne fałszu i obłudy wszelakiej!
 9     4|    natomiast są takiej ciekawości pełne, tak słońcem wraz z rosą
10     4|   własnych "doznań i widzeń" byle pełne po brzegi wszystkich mętów