Czesc

  1     1|    opieszałości powszechnej. I sama, od nie ociosanego głazu cięższa,
  2     1|       Golgotą sumień, rojną u stoków od czarnej szarańczy Judaszów -
  3     1|    powszechne uwarują najskuteczniej od smutków błędne rybałty.~
  4     1|          wolność człecza gorsza Bogu od ptaszej? Siejemy, bo i zbieramy
  5     1|              i zgiełku ogromnym bije od tych gromad ochoczego ducha
  6     1|                 Hej, który to igrzec od powieści - żongler - między
  7     1|           króla Dawida starsza, gdyż od Apollona bożyca idzie, który
  8     1|               on nie odejmując gęśli od ucha i nie pozierając nawet,
  9     1|          Potoczy się ku niemu grosik od strony dziewcząt; zwinną
 10     1|           żongler spokoju nie zaznał od ich rozpytywań, jako że
 11     1|        namaszczonym a twarzą lśniącą od świeżej kąpieli, zasiadł
 12     1|          stoi pani: że bez płaszcza, od kolumn bardziej smukła,
 13     1|          tych rękawów purpurę, które od łokcia ku jej stopom zwisały.
 14     1|          spojrzeniem odrzuci dworaka od się precz. Kłania się książę
 15     1|          prócz modrej strugi światła od jednej z szyb okiennych.
 16     1|             wonności zwieszające się od łokci pani białosrebrne
 17     1|            podjęła, oczom na zasłonę od światła, rozskrzydla się
 18     1|            granaty i rubiny wielkie: od szyb w ołowiu drgające oka.
 19     1|       ukryciu reguły miłości, wprost od pani Wenus idące, a przez
 20     1|         ruchem dłoni odrzuci go pani od swego ucha - na korny ukłon
 21     1|          myślach swych, tak smutnych od roku!... Odtąd twoją jestem
 22     1|          martwi: tak na pół oderwane od życia są serca człecze,
 23     1|          pozłocistej w przydymionych od kadzideł barwach widniał
 24     1|              powitałby ich z ukłonem od proga:~"Wędrowny poeta sercom
 25     1|            wielkie imię wasze, które od jocus - gędźby - na igrę
 26     1|              pod progi. Zasię datków od biedy człeczej nie wziął
 27     1|           powiada doń jakby z góry:~"Od pół roku o niczym innym
 28     1|              ojcowie, i odtrącili je od się precz - między mieszczany.
 29     1|              miecza targnięcie się - od swej tarczy w górę - rozstrzygnęło
 30     1|         miastu i dziewki nierządne - od kapelusza. Zaś ta gołota
 31     1|            pasję na wszystko, co się od rana dziś w mieście dzieje:~"
 32     1|               trybem klerków, którzy od szyderstwa w oczach do mądrego
 33     1|              tym wiesz już, panie?"~"Od was to wiem, poetów - i
 34     1|            swoich, piękniejszy chyba od bestii, jaką niedźwiednik
 35     1|              tylko zdołał powiedzieć od siebie:~"Baśni żonglera
 36     2|             Miecz rycerza, powiadał, od którego cenniejszy był tylko
 37     2|              potem urągliwe. Odtrąci od się bazyliszka cmokającego
 38     2|       kościółka. W tej ciszy, z dala od zgiełku odpustowego, rozłożył
 39     2|           dorady, machnie się rycerz od nich oburącz.~"Kobietyż
 40     2|             lekarza."~Ledwie odeszli od niego, a rycerz sposępniał
 41     2|            tak strasznie, na Boga!"~"Od was to mam" - mruknie tęskliwiec
 42     2|             to! Nic to! - odpycha go od się jak to zło, by nie następowało
 43     2|        bliski, konia mu nawet winien od dawna, ale prosić go o nic
 44     2|            się snują, odbiją przecie od się ciekawość ludzką jak
 45     2|          truciznom wszystkim sporny, od jadu zawiści ochraniacz.
 46     2|        pewnie przystroi za sułtankę. Od stóp do głowy przyozdobi
 47     2|             jeszcze bielą zagojeń. A od pysznego płaszcza rycerza
 48     2|            wy stokrotnie szczęśliwsi od Hioba starozakonnego, który
 49     2|             chociaż raz oderwać oczy od ochłapów na śmietniskach.~
 50     2|            kułakiem odepchnie rycerz od się śmierć nałażącą nań
 51     2|         Uchorągwioną trąbkę obejmuje od gęby jeszcze wzdętej i rozstawia
 52     2|              kolec pala wbija mu się od tyłu w trzewia...~"Pacierze
 53     2|           zaciskiem szczęk i bledszy od tej chusty ratowniczej stąpał
 54     2|          smęt, ta żałość, te ciężkie od rojeń rzęsy dziwnym wyrzutem
 55     2|       Wiadomo - gdy wagant w mieście od gromady się odbije i luzem
 56     2|           woli. Prostsza ona o wiele od innych dawnego obyczaju
 57     2|       przerzutem miecza. Nie osłonią od tego ciosu pawęże żadne:~"
 58     2|             oczu ratować mu się każe od nadmiernego przygnębienia
 59     2|             klęsk rodzaju ludzkiego, od wygnania z raju począwszy,
 60     2|          gryzł i odmachiwał się ręką od ich sykań natarczywych.~"
 61     2|              srogo dudniło powietrze od potrącań spiżu jakby od
 62     2|              od potrącań spiżu jakby od rozorganiań się onych chórów
 63     3|         sokołem, zwiedziała się było od dworek o linochoda popisach
 64     3|          żarliwie modli się i płacze od czasu ogłoszenia wyroku.~
 65     3|      najwłaściwszego teraz ptaka. Bo od czasu pocałunku rycerza
 66     3|        kształt niewiasty, smuklejszy od onych na murach kościoła;
 67     3|             nie wiedział, czego chcą od niego. Więc się tylko szponami
 68     3|           imię Ojca, Syna i Ducha... Od niej wieść!!"~"Tyżeś jest
 69     3|            kot o zmierzchu giętka, a od roztęsknień ciepła i cielista,
 70     3|             w miasto naszłą żonka mi od krosienek przez okno po
 71     3|             nagle w zanoszeniach się od płaczu. Tę starganą jak
 72     3|              spoili się dziś wszyscy od onego szału urągania wszystkiemu,
 73     3|             skórze zapożyczonej pono od bydląt."~Żaki już się znaleźli
 74     3|          kobiecych piersi i dzbana.~"Od gorzkości dnia powszedniego
 75     3|            pouczenie.~Zaś widząc, że od jego czarki kolejno wino
 76     3|        Najbardziej zasię chronią nas od vulgarii dnia codziennego
 77     3|         przodków wy, kładąc, każdego od króla Dawida lub Scypiona
 78     3|         gospodzie i jego zaczepności od pierwszego słowa. Więc zezem
 79     3|        miecza dały się nagle słyszeć od stołka przy beczce. Ledwie
 80     3|          gęślikami do opowieści. Nie od razu poznały rybałty panów
 81     3|            po ulicach inne. Zanosiło od nich jak od tego niedźwiedzia,
 82     3|           inne. Zanosiło od nich jak od tego niedźwiedzia, tylko
 83     3|         rękaw, uchyla mu znów czarkę od ust.~"Powiedz: te nimfy?...
 84     3|     dzisiejszy. Oto i żongler, który od szczodrej pani w mieście
 85     3|            odrzucił zażegnywając się od tak bezbożnego grania.~Menestrel,
 86     3|         odsuwała się za każdym razem od garści precz - nie mógł
 87     3|      Virgilim znów się podelektować, od Boetiusa consolationem zaczerpnąć -
 88     3|              idzie - aż z Polski!... Od Tatarów wzięli Polacy to
 89     3|         szata wymyślna - suknia!~Gdy od Polek do niewiast cesarstwa
 90     3|          cienko spętana, szyją goła, od łokcia ku dłoniom nie ma
 91     3|             na piersiach i odepchnie od się precz. - Nienawidzę!...
 92     3|           nie mniemaj, że mi tęsknie od złotej gdzieś niewoli w
 93     3|              tego skrzydła odgrodził od ludzi.~Ale wszystko wino
 94     3|             Rad był tedy i on, że go od smrodu tych kalek odciągnięto
 95     3|       gawędach odwodzi usilnie myśli od przykrego widoku.~"A wszystko
 96     3|             Ducha!... Ni pod się, ni od się, ni poza się, a tylko
 97     3|             z krużą a czarką biegnie od beczki.~"Znowuż ty! - Uszczypnie
 98     3|              takie!"~"Hu, jak grzeje od tego pieca!... A wiecie,
 99     3|        roztęsknią ku niemu kobiety. (Od dziś na przykład, gdy rzecz
100     3|     zazdrosny. Rozpoczął wszakże nie od tego, o co go tu nagabywano.
101     3|         dysputacji artista, widzę, i od paryskich może mistrzów
102     3|            troska, lekarza, o życie. Od ciebie ledwiem śmierć przepędził,
103     3|              grodów odgraniczają się od świata, dążymy, waganty,
104     3|           Bacche!!..."~Dudni piwnica od wiwatów młodzieży; obalają
105     3|             On tymczasem ruszył było od proga z pochrzęstem zbroi
106     3|            zanadrza. Skoczek Bachowy od strojnej pani na rynku zarobił,
107     3|              na sądach. Powiedzą, że od jakiej radczyni za lubość
108     3|             was wolnością pochlebili od proga, reszcie pętle desperacji
109     3|           mieście było, nie odgadnąć od razu, co za jedni są ci
110     3|            Przytupnie odpędzając ich od siebie.~Obsiądą posłusznie
111     3|              tu między nimi tkwiący, od nich to oczekiwałem, głupi,
112     3|             klęski rodzaju człeczego od wygnania z raju począwszy,
113     3|              się coraz mniej wymagać od siebie, od ludzi - a na
114     3|             mniej wymagać od siebie, od ludzi - a na ten koniec
115     3|            ludzi - a na ten koniec i od sumienia swego. A ratusze
116     3|         swoich tam kamratów: rycerzy od pysznych płaszczów i bohaterskiego
117     3|       gołębiem białym, który furknął od podmurza, pacierz to twój
118     3|               drużbę i miłość samą - od lat tylu dzban jeno wystarczać
119     3|       dziewka nie chce usłużyć panom od tamtego stołu za to ich
120     3|      użaleniu się nad ich dolą. A że od mnichów i klerków nauczyli
121     3|      lepszych!" - pociesza ją rycerz od stołu gromko i weselnie.~
122     3|          gestem dłoni odchyli rycerz od siebie to żonglerów oburzenie.~"
123     3|         waszych, miękkich i śliskich od samolubstwa!..." W tejże
124     3|            tylko niedźwiednik, który od swojej bestii na krok nigdy
125     3|                Tu począł odsuwać się od niego po ziemi.~"Ale diabła
126     3|        błędnikach wież, zażegnywując od ognia dom Boży... Tak rozedrgała
127     3|        załopoce tym skrzydłem jego - od łuny krwawym.~"W imię Ojca,
128     3|             strugami krwi. Sczerniał od tej posoki i biały sznur
129     3|           setny wywoływał i odtrącał od się to kuszenie. Aż się
130     3|              nagle uderzenie.~I ręka od szpanu mocniejsza powściągnie
131     3|              grodu. Tyżeś się twarzą od łuny odwrócił: < i słońce
132     3|             wyświećże możesz nie się od odsmagać kobiecie o myśli
133     3|              miesiąca bledsze życiem od onych pań w kamieniu. Rozmroczyły
134     3|             zanim lekarz nieco dalej od grodu nie opatrzy ich jak
135     3|              opatrzy ich jak trzeba. Od barwistości szat rybałtowych
136     4|            rozdroża, stał w kamieniu od pradawna Dobry Pasterz z
137     4|              oderwać się dała szkapa od kęp trawy na rozdrożu. Wreszcie
138     4|         bestii. Kto zaś do doli swej od progu śmierci powraca, tym
139     4|              lub tęsknotą ich bodaj.~Od czasu do czasu zatrzymują
140     4|       wypatrują skoczki na gościńcu, od bramy grodzkiej.~Muza wagancka
141     4|      księżycowej wynurzyła się nagle od strony miasta garstka najbardziej
142     4|             żałobie: oderwawszy siłą od bruków ulicy przy ciele
143     4|          jakiej gospody się wywodzi, od jakiej beczki wzięta, rozpytywać
144     4|         żaczki, dziś dopiero z grodu od matek zbiegłe, zbyt są oszołomione
145     4|          przepełnione jest to miasto od żaków, a ze wszystkich świata
146     4|      rybałtki.~Wiadomo: kto żaczkiem od waganctwa rozpoczął, temu
147     4|         jedyne junactwo stać ich był od siebie w marszu wagantów:
148     4|              który owocem rozsiewnym od drzewa się oderwie - kto
149     4|             kim?!... Grzmią kościoły od pieśni naszych, my w kuglców
150     4|          Kłodą zwisło ramię, odpadłe od krzyża. A i próg furty,
151     4|              różaniec. I odstąpiwszy od furty, jął się błąkać koło
152     4|              w kamieniu, by strzegła od złego granicy klasztornej.
153     4|          Sprawię, że nie odtrąci cię od furty przeor dobry. Ale
154     4|     kleszczem chwyta i odciąga precz od żywego kamienia.~"Frate -
155     4|          chwytać i ciemię rękoma jak od razów przysłaniać!... Gdzie
156     4|          uciekłem?!"~"Do kobiety czy od kobiety precz - gdy z myślą
157     4|               taki się oderwany zdał od świata. Spadł przeorowi
158     4|              przed Bogiem - za co ma od nich pieśni i muzykę, jeszcze
159     4|          muzykę, jeszcze piękniejsze od mniszych." "Ojcze, jak nie
160     4|          starości, niewiele co różne od gołębich turkań na dworze.~
161     4|    przenikliwie nie ruszał się wcale od proga.~Opadło ramię, a wraz
162     4|              franciszkanom, odpędzać od furty żonglerów i goliardów
163     4|             nie wywyższy, oddaleniem od zgiełków świata nie skupi
164     4|         Czasami się prostują, odsuną od siebie na skrzyni, w oczy
165     4|             a ducha samego odtrącili od się precz - na rynki grodzkie!"~
166     4|          Oburącz zasłonił się przeor od tych słów.~"Skoroś tu do
167     4|           twój Zakon Ducha, widzę, i od Bożego bodaj gniewu... Nie
168     4|        cieszyć przeora, gdy powrócił od furty, dokąd jako gospodarz
169     4|              przed Bogiem - za co ma od nich pieśni i muzykę, jeszcze
170     4|          muzykę, jeszcze piękniejsze od mniszych. Dobrze by goliard
171     4|            myśli odwróciły się w nim od ksiąg i ducha ku ludziom
172     4|        pobożnej myśli oddał. Sam zaś od nas pogrożę gniewu Bożego
173     4|           dolę, sumieniu łatwiejszą, od Pana Boga dostawszy rad
174     4|             konia. Bo nie jednoż to: od kielicha w cyborium szukać
175     4|              szukać Graala czary czy od Ewangelii na ołtarzu nowego
176     4|      klasztornej granicy, strzeżonej od złego przez oną tu Postać
177     4|          onej Postaci, która strzeże od złego granicy klasztornej.~
178     4|        obłych i miodnie pozłocistych od marmuru starości. Bracia
179     4|         wtrącania się babskie spalić od razu rozrachunki między
180     4|           bywała...?~Odpycha skoczkę od się precz. I powiada, że
181     4|            ponurość tego wejrzenia. "Od mnichów wraca - myśli -
182     4|        przegina tym uchwytem, odsuwa od się, ku lepszemu podpatrzeniu
183     4|        opowiadać każe: czemu odbiegł od kamratów na gościńcu, co
184     4|             swe zwierzenia po męsku: od końca - od najdokuczliwszych
185     4|      zwierzenia po męsku: od końca - od najdokuczliwszych na razie
186     4|              się na chwilę jej myśli od siebie samej; jęły się błąkać
187     4|          mignie ku niemu ruchliwszym od żmii językiem. I wzruszając
188     4|         objęło go.~I odwróciwszy się od ciała niesromnej dziewki,
189     4|     jaśniejszym i nie lżejszym ponoć od onych szat. I bijąc tam
190     4|        Latony!...~Nie mniej żarliwie od krzyku dziewczyny przed
191     4|           było nad ona księgą, którą od mnichów wykradła dla niego
192     4|              w rozbryzgach dreszczów od ziąbu kąpieli: a i te bluzgi,
193     4|             czemu wolimy, bywa, wino od was wszystkich?... Bo jest
194     4|            tylko cieleśniejsza barwą od tamtej w kamieniu, tu się
195     4|             ich sam nadmiar upojenia od się wzajem odtrąci to jak
196     4|             Bernarda: Cóżem to wziął od was prócz grzechu i niedoli?
197     4|          podobna. Oderwała się dusza od swych cisz śród pracy, w
198     4|             imię krzyża! - który nas od cię odkupił! - rozkazuję
199     4|            swoim: że i on się począł od tej świętej twarzy. Więc
200     4|             nad nimi owady, odbiegły od tych smutków motyle. Lecz
201     4|              że kwiatami odwodzi się od pacierzy, duszę materią
202     4|              Postacią, która strzeże od złego granicy klasztornej.~
203     4|        wylegały na gościniec zbiegłe od rodziców żaki. A po przelocie
204     4|             oświeceni i najwolniejsi od pęt własności wszelkiej.
205     4|       pierwszy okres człowieczeństwa od Adama do króla Osjasza:
206     4|         pokoleń. Że zaś Chrystus Pan od trzydziestego roku życia
207     4|         oblicza dokładnie pokoleń 63 od Adama do Osjasza. Równość
208     4|            drugi człowieczeństwa nie od króla Osjasza, lecz od narodzenia
209     4|           nie od króla Osjasza, lecz od narodzenia Chrystusa Pana,
210     4|         wedle 63 pokoleń po lat 30), od roku 1890!~Wprzódy jednak
211     4|           dłonią na piersi, stał już od dawna na progu celi! Cierpliwie
212     4|           stwierdził teraz dopiero. "Od dwóch godzin" - objaśnia
213     4|         podejść mnich ze swą wieścią od furty:~"Igrce u klasztoru
214     4|             na głowę! Głośniejsze to od, burzy i piorunów - hałasem
215     4|            cały. Jakże bo przepędzić od furty tamtych włóczęgów -
216     4|              przestajemy."~"Myśmy go od się odepchnęli precz! -
217     4|        przeora. I kończąc swe nowiny od furty, powiada głucho:~"
218     4|           jej ciało. A pierś dziewki od ukąszenia węża wzdęła się
219     4|            pod tych igrców przemocą) od pochylenia się bodaj nad
220     4|              Odepchnął przeor mnicha od się precz. A i uszy przysłania
221     4|           przed tym, co tu wysłuchać od niego musiał.~Brat furtian
222     4|              oświecony, nad księgami od żywotów oddaliłeś ty się
223     4|           goliard niegdyś otrzymywał od oświeconych za one pieśni,
224     4|       klasztoru.~Podwójnym szeregiem od furty ku wrotom kościoła
225     4|      ustawili się dwoistym szeregiem od furty, na tym uroczystsze
226     4|             stróże nocni podejmowali od nowa przerwane nucenia -
227     4|               a z gębą ognistą jakby od kuźnicy blasku. Naprzód
228     4| przyprowadzonego tu z ulicy, powiada od proga:~"Zdumiewają zawsze
229     4|              lecz kowam to w żelezie od lat dziesięciu - dla kościoła...
230     4|    dziesięciu - dla kościoła... Tak, od lat dziesięciu!...~Wina
231     4|             klęski rodzaju człeczego od wygnania z raju począwszy,
232     4|            Powlókł się za nim kamrat od dzbana.~Między poburzowych
233     4|    poplecznik, czarów sztuki kupiec.~Od wylotu ulicy złotników i
234     4|            ziąb gwałtowny powiał nań od kościoła wież.~"Chłodno" -
235     4|              samym. A w oddaleństwie od ducha powszechności na bezmiłość
236     4|              Lecz tamten uchylił się od tej napastliwości; a tak
237     4|    Przedziwnie miękkie uchylenie się od tej ciekawości; a w tej
238     4|            dołem ścielące się blaski od ołtarza - gdyby błędne ścieżyny
239     4|           się przed nim, oczywiście, od pierwszego słowa. Żaki winili
240     4|              na krok nie odstępowali od niego. Gdziekolwiek przeor
241     4|             przed cudzymi oknami; że od najpiękniejszych gadek ze
242     4|            oganiał swego zwierza jak od much od pustoty rybałtek.
243     4|            swego zwierza jak od much od pustoty rybałtek. Goliarda
244     4|           jego. Wyprosiwszy wreszcie od mnichów łopatę i latarnię,
245     4|           ciebie to, bestio okrutna, od której ani na krok w życiu
246     4|             ona moją była, gdybym ja od cię wolny był!"~Niedźwiedź
247     4|        przykrawaniu ciosu i kamieni, od grubych głazów na podwalinę,
248     4|            usłyszał było w gospodzie od goliarda. Ale po rozważeniu
249     4|             w słowo słyszałem to już od niego. Jakbym z goliardem
250     4|             dziś ogarnia nad tym, że od czasu śmierci goliarda tak
251     4|         nostrum - czym my lepsi dziś od tamtych poprzedników naszych?
252     4|            paznokciami poobgryzanymi od pilnego czytywania ksiąg:
253     4|              w następnych, osobliwie od czasu nawrócenia Pawła.
254     4|           poprawkę niewielką, licząc od onego czasu, gdy papież