Czesc

 1     1|  blade. A gdy dłoń podjęła, oczom na zasłonę od światła, rozskrzydla
 2     3| sokolnikiem dworu."~Już się oczom jego ten przepych w tęczę
 3     3|   wypełniały rynek i ulice. Oczom nikli ludzie o tej porze,
 4     3|   same przeinaczać, odnowić oczom ludzkim, odświeżyć pożądaniom!...
 5     3| osłaniały się powłóczyście, oczom na domysły, lecz wypychały
 6     3|     podłuż układa: uwypukla oczom tę pyszną kruż bioder swoich.
 7     4|   godniej przedstawiała się oczom w swej żałobie. "Sądzono!" -
 8     4|  rzadka za furtę wygląda: i oczom, i nogom starym świat nazbyt
 9     4|  chwili z ucieleśnionym już oczom jego potworem smutku. Szatan,
10     4| nietrzeźwy. Nie ufając swym oczom podbiega do stołu, chwyta