Czesc

 1     2|        święty z nas nie zdjął, a mnisze cnoty w tęsknocie za jedną
 2     2|     moich pacierzy! w moje serce mnisze!..."~Węgiel rozżarzony chyba
 3     3|     spowiednikiem dworu."~Ślepną mnisze oczy pod ten rozruch uroczysty
 4     3|         królewskich glorii całej mnisze wwiedzie mnie pacholę."~
 5     3|          znów pusto.~Wola cudza, mnisze posłuchanie: gdy trzeba,
 6     4|        próżne zresztą te zabiegi mnisze: wina igry nie przechowa
 7     4|         grzech swój w moje serce mnisze! na moje barki pokutnika!
 8     4|       przodowny. Zaś po stallach mnisze brody żują swe litanie głuche...~
 9     4| poruszenie. I znów te kołaty, to mnisze zarojenie się w murach,
10     4|         aż w gardłach ciekawości mnisze. - Czy aby przeor na igrę