Czesc

 1     1|     starych czasów ostudziły gniew panów. Więc niech goliard
 2     2|      królewski obróci, że na gniew króla jest gniew inny, rycerski -
 3     2|       że na gniew króla jest gniew inny, rycerski - trzymają
 4     3|      widok opadł natychmiast gniew pani w oprzytomnieniu onym,
 5     3| fletnie spod pachy wyciąga i gniew swój a jurność całą piosenką
 6     3|     nasz, i psota, i dąsy, i gniew srogi, i płacze - i rozdąsanie.
 7     3|    płatnerz zdziwił, na kogo gniew ten. I obziera się na wsze
 8     4| Opadło ramię, a wraz z nim i gniew; odmieniły się myśli przeora:~"
 9     4|     rozchyliły się niemo, bo gniew powoli dopiero zapalał się
10     4|   się skry jawne: mojżeszowy gniew objął tę głowę.~"Nie ma