Czesc

  1     1|           turkanie gołębi przyklękiwało tu chłopstwo na korne ucałowanie
  2     1|            zwinności w słońcu.~I pątnik tu się znalazł - niegdyś do
  3     1|              Bożych. Aż dziwnie, że się tu palma znalazła. Bo prawdziwie
  4     1|                straszą. Przywałęsał się tu i mnich jakiś, z klasztoru
  5     1|                wolnych niejeden zalegał tu bezrobotnie. Niegdyś, bywało,
  6     1|            junaków wataha cała zalegała tu niemrawie do wojny tęskniąc
  7     1|                czasy."~Przytrafiali się tu wreszcie ludzie dziwni:
  8     1|            czoła; już ich zbiry ściągać tu nie potrzebowali; zwlekali
  9     1|            dzień odpustowy ściągnie ich tu niechybnie zza murów, z
 10     1|               wśród wagantów.~"Nie masz tu pośledniejszych! Wszyscy
 11     1|             pośledniejszych! Wszyscy my tu jedną goliardową familią.
 12     1|               gdy ludzie zabłąkiwać się tu jęli i coś niecoś padało
 13     1|                grodu odkrzyknęły mu się tu wokół nawrotnymi akordami
 14     1|                 Echo jej odpowie:~"Jest tu - jest tu - Diana druga, ~
 15     1|                odpowie:~"Jest tu - jest tu - Diana druga, ~niech ją
 16     1|                ciska, ~Echo odpowiada:~"Tu - u źródła - nimfa twoja ~
 17     1|             Dudarz wieków gędzie. -~Jak tu drzewiej bujnie było, ~a
 18     1|     bluźnierczym echem przedrzeźniać mi tu będziesz pod oknami! A wiesz
 19     1|                 durne głowy będziesz mi tu czmucił, aby je sobie pieśnią
 20     1|                   Jam w prawie kazać ci tu łeb do trzeciej skóry zgolić,
 21     1|             życia ciekawsze zbiegłyście tu, do piekarni najzacniejszego
 22     1|              dwóch i po trzech wstępują tu panowie niedbale. To ich
 23     1|       rozćwierkania! Wszak przyszłyście tu, aby mnie nie siebie, słuchać...
 24     1|                 rycerskiemu dziełu dłoń tu jakaś biała - orłem ponad
 25     1|                 niemal przywodzisz mnie tu, książę."~"Kazano."~Owóż
 26     1|                już do panów, choćby ich tu, w piekarni, nie było dziś
 27     1|             obwołują z trumien: w onych tu napisach grobowcowych naokół.
 28     1|              Jakby na bardzo długi czas tu zległ, wielce życiem już
 29     1|                 wszystkich pogrzebanych tu rycerzy. I trąci echo pustego
 30     1|                 pustego kościoła organy tu wtóre, uderzy w basy ciszy
 31     1|               piekarniach, umyślił i on tu swoim ludziskom na rynku
 32     1|               zaświadczenie, że i życiu tu samemu brak wszelkiego zestroju
 33     1|                 poniechać - nie poradzą tu nic towarzysze.~Oto na chłodne
 34     1|                za posty przyszłe, gdyby tu i ówdzie jaka pani grzeczna
 35     1|           wszystka jednak z przytomnych tu dziś na odpuście. Innych
 36     1|         Poniechajcie mnie, panowie. Mam tu zacniejsze towarzystwo w
 37     1|        koniecznie chcą go posłuchać, to tu właśnie, na rynku, miałby
 38     1|            tarczach go nawet podnosić: "Tu nas pochwal, bracie!"~A
 39     1|            wasze powiadam ja to. Wyście tu oczekiwali gotowej dla się
 40     1|              kukli swych zadzwonią, sam tu pono zostanę... Więc to
 41     1|               duchu swym poetę. Jestem. Tu są zaś zacni towarzysze
 42     1|                 tak mizernym:~"Nie masz tu ani jednego, który by się
 43     1|           gromadzie: do honoru obecnego tu może przypadkiem rycerza
 44     1|                 nie rozumiał już wcale. Tu i owdzie zatrzaskiwały się
 45     1|              zaganiać jęły kobiety - to tu, to tam - wpadając w ulice
 46     1|                 zabijają na rynku, a on tu w myślach podatki z biedy
 47     1|             Muzy komu w głowie? Panowie tu juszą o - s k o c z k ę
 48     1|             piękniejsze, ale o nie nikt tu nie stoi. Prawdy w żalu -
 49     1|              Czuł goliard, że i w niego tu coś trafia; żachnie się
 50     1|           uśmiech na policzkach, gdzieś tu, koło dołecz...! - gdym
 51     1|                 mi trzeci już koń padł (tu łzy zmąciły mu nagle słowa),
 52     1|               śmiercią wypłacić zdoła."~Tu już goliard białka oczu
 53     2|                Żydów; odszukać obecnych tu może na odpuście powinowatych
 54     2|          podcienia ulic i kręte zaułki, tu i owdzie sklepione, w bramę,
 55     2|                ziele zapomnienia?"~"Mam tu zioła wszelakie..."~Ciężko
 56     2|              chorych nie posadził.~"Mam tu zioła wszelakie - rzekł
 57     2|                 wystawia i rzecze:~"Mam tu zioła wszelakie. Mam i kamienie
 58     2|             Czerwona rękawica króla..."~Tu już goliard przeraził się
 59     2|                 nam, panie, przydał się tu chudopachołek jaki?" "Nie
 60     2|                 w długim ulu sukiennic.~Tu jakbyś w tęczę wstąpił:
 61     2|               chociaż żebrem bogobojnym tu się snują, odbiją przecie
 62     2|                bursztyny w tych misach. Tu zaś korale, z głębi mórz
 63     2|              gdy kochanek zdradę pełni. Tu zaś jest - kończył postukując
 64     2|               pazurem wielkiego palca - tu zaś jest krwawnik, kamieni
 65     2|       poniektóre w rzadkości wielkiej."~Tu już goliard nie wytrzymał
 66     2|               pazury obcego człeka, czy tu aby duszy swej w niebezpieczeństwo
 67     2|            łapami w klejnotach czarować tu przyszedłeś chrześcijan
 68     2|             kościelnego chłopca i swoją tu torbę podsunąwszy, czym
 69     2|                  I przybyło rojeniu się tu ludzkiemu gdyby skrzydeł
 70     2|        powiadają goliardy - zatrzepotał tu nad gnuśnymi głowami. I
 71     2|             pannie się kocha?! Ku czemu tu duszę przyłożyć? i o co?
 72     2|              Więc choć wolny jeszcze, i tu w sukiennicach opodal mnicha
 73     2|              zna, pełno dziś w mieście.~Tu się namieszały gawędy, pewnie
 74     2| najwaleczniejszy i Parsifal sam!...~Coś tu dziś będzie... Coś się w
 75     2|              powietrza. Na ludzi lepiej tu nie patrzeć. Nie twarze
 76     2|          zbrodni. Bo krwią mordu zanosi tu z każdej bramy, a wszystkich
 77     2|                 z oczu wiedźm starych.~"Tu na pewno nie tryskają źródła
 78     2|                  Więc mój rycerz błędny tu się chyba nie zabłąkał."~
 79     2|               tępym milczeniu gburów, i tu się za nim przywlokły. Oto
 80     2|               kamienic. Więc mrocznie i tu było, ale jak w kościele:
 81     2|           płaszcza i kaptura, by w onym tu dostatku nie czynić sobą
 82     2|                że wstąpiwszy na śliskie tu głazy, pod wielkie okapy
 83     2|               fioletów przyćmieniu.~Sam tu był, sam jeden w nikłości
 84     2|              grzechów przerazy zdziałać tu chciała ręka mistrza, lecz
 85     2|         miłosierdzia mnóstwo wielkie...~Tu pod murem srogo dudniło
 86     3|           rozchwiejną ciszę pól na Ave, tu okrzepłość, chmurna kurzem
 87     3|             facit eas subditas ~tibi, o tu, Venus!~I prawdziwie uległymi
 88     3|               łapą jak po to swoje... a tu żonki - nie ma!... Naciesz
 89     3|             grosik spod stopy uratował, tu by onym "tańczoną" zagrał.
 90     3|               taneczników - rad, że się tu czulsze nastręczają uszy,
 91     3|           gospodach zarobki dzisiejsze. Tu i owdzie spotkasz tylko
 92     3|                 dziewka tłusta.~"Dobrze tu! - myśli goliard - kompania
 93     3|                pewnie powiedzieć, że go tu siłą przecie nie ściągała,
 94     3|              pisku kobiecej pasji. - my tu wszyscy ludzie wolne!..."~
 95     3|                 recytuje jej w nos:~"Si tu esses Helena, vellem esse
 96     3|         najcenniejszą szatę ze skrzyni, tu się z niej rozdziać musiał.
 97     3|                    Kochaj, więc, jak my tu wszyscy, nasze sztuki wolne!
 98     3|              swoje i gromady po tym, co tu słyszano, przystąpi do niej
 99     3|              przed nami zadał, odmawiaj tu gromko dla wszystkich Wierzę...
100     3|                który co tchu... Biegaj! Tu mi go dawajcie, na ławę,
101     3|         gniewnie o kamień. "Garnczek mi tu jaki! - mruczy. - A, jezdeś!" -
102     3|              tam który garnczek, bo nas tu wszystkich zabluzga."~Nie
103     3|                 niegdyś, najmocniejsze, tu cię dogania po linie, pewnie
104     3|                Leć, na łeb na szyję!"~A tu śmierć, przewiawszy wróżbą
105     3|             izbę- myśli melancholik - a tu stworzenie każde zatula
106     3|               pójdzie, a nigdy może już tu nie wróci; nie zbrakłoby,
107     3|               porwał! Chętnie bym z nią tu pogwarzył. Mądra musiała
108     3|                o skoczce powiada! Panią tu ona Pośród nich była. Przez
109     3|            myślę - czarownicą była?..."~Tu już w ruchach rybałtów odbiła
110     3|            wszakże nie od tego, o co go tu nagabywano. Głos zasię miał
111     3|          lekarzowi wystawiam, skoro nas tu nowymi nauki zleczyć pragnie.
112     3|               ludzie w życiu... Inny on tu z diabłem kadził dla was
113     3|            gadasz... Baczże: gdy ty się tu z panią śmiercią na ławie
114     3|              worem swych narzędzi. I ja tu, lekarz, z wami. Zgoła cały
115     3|                 targniemy za życia!..."~Tu już szał porwał żaki.~"Doctor
116     3|                 każdego z kolei na wagę tu kładł i siły jego obliczał. "
117     3|                 ich wszystkich do tańca tu prosił:~"Pójdziecie, chłopcy,
118     3|              ochotników nie znajdziecie tu u nas, w grodzie. Najlepszy
119     3|                 po izbie. "Nie masz jej tu przecie" - uspokaja tymczasem
120     3|                 kwiat!... Pokumajże się tu z wagantami i pij potem
121     3|           kobieto - woła ku niej - zrób tu co, zarządź jakoś, bo..."~"
122     3|           zarządź jakoś, bo..."~"Już ja tu z nimi...! Siadać!" - Przytupnie
123     3|               ziemi okrakiem szerokim.~"Tu ci się, panie, żelazo nakolennicy
124     3|             zauważa towarzysz jego. - I tu, pod pachą. Pod naszyjnicą,
125     3|                Ale to wszystko wnet się tu poprawi i uładzi jak trzeba."~
126     3|                 wielkie kawały kolczugi tu wyjmuje, ówdzie znów za
127     3|               nitom obcęgami łby ucina. Tu rzecz całą na ciepło poprawić
128     3|           zyskiem nie płaci. A ja kołem tu między nimi tkwiący, od
129     3|                może: rzucenie w ogień!"~Tu zerwał się nagle z ławy.~"
130     3|             uważnie wszystkiemu, o czym tu mówiono. I zaduma ich objęła
131     3|                tam, w grodzie, skoro aż tu, po ciemnych ścianach piwnicy,
132     3|               na węża. Bo jakby na nich tu wszystkich poczęło mrugać
133     3|               gromady; musztry niewiele tu trzeba. "No, chłopcy..." -
134     3|                zastawiłem sobą któregoś tu z was, że się wolnym ptakiem
135     3|         poznałem, jaka to prawda poety. Tu zaś leżąc na ławie, wsłuchiwałem
136     3|            sobie: "Całe życie wyzywajże tu, człeku, mężnie śmierć i
137     3|               tego grodu - wyruszyć..."~Tu przycichł nagle jego głos
138     3|            bardzo potrzeba, by i on coś tu rzekł, acz nie do słów było
139     3|              głowy. Nagą wolą ku czemuś tu się zgłasza, sobą - człowiekiem.~"
140     3|              podłodze potrafił. Ale..."~Tu począł odsuwać się od niego
141     3|              mnie śmieszy twoja wiara!"~Tu już dziewka nie wytrzymała
142     3|              czego się cieszysz? Że się tu ludzie lada chwila mordować
143     3|              wilczku ty skrętny, bo cię tu sama chyba roz...! No, chodźże,
144     3|                 i spokój dusz.~A jednak tu i owdzie wychylała się z
145     3|                nie nastawałem. Kogóż bo tu wlec do piekieł? Z kim się
146     3|              wlec do piekieł? Z kim się tu borykać? I o co, duszo mizerna?
147     3|             własnej.? sprawa ważniejsza tu spłonął, cały gród>~Osłania
148     3|            uganiania się za kimś:~"Tego tu gęślarza w dzwonkowej czapie!...
149     3|               gędżca i joculatora padła tu pod obuchem na bruki igra
150     3|                żaków jakby porozrzucane tu rogiem szalejącego byka.
151     4|             rozchodników kępę pod sobą.~Tu, za bramą miasta, u pierwszego
152     4|           przystanęli pojrzeć, kogo się tu przywiodło z grodu.~Wrzawą,
153     4|              ulicy przy ciele gęślarza, tu ją ze sobą przywiodły. "
154     4|                 nimfa to jaka znad tego tu strumienia?...~"Wolnam i
155     4|                  odpycha precz:~"Po coś tu się zwlókł, mnichu? Rozwłóczyć
156     4|                 węgła na zakręcie muru.~Tu bywał kres jego wędrówek
157     4|              jego wędrówek codziennych: tu przychodził co ranka, zdobić
158     4|        najpiękniejsza, że zawsze do Tej tu podobna. Głaskał mu wtedy
159     4|             nawiedzał odtąd co ranka tę tu Postać, kwiatami ją przystrajając.
160     4|                świata w oczy wziął, Tej tu na płaszcze a korony do
161     4|               jeszcze żadnego. A jednak tu się zamąciła krynica piękności
162     4|          krynica piękności niebieskich, tu się odwróciły oczy ku ziemskiej
163     4|            ogień żył swoich. I na usta. Tu, tu na wargach ją mam! -
164     4|              żył swoich. I na usta. Tu, tu na wargach ją mam! - bo
165     4|                 między te lilie wczoraj tu zniesione.~"Weź, bracie
166     4|                 dziś żywy, zgłaszam się tu. Pojąłeś?... Najskrzętniejsza
167     4|                 włóczęgo, że się do Tej tu garniesz, która i za wagantów
168     4|                 pierzchliwości, aby się tu czyściły sumieniem świadomym.
169     4|            świecie i że chętnie ich się tu posłucha, gdy piękne.~Ale
170     4|             swarliwe stoły oświeconych. Tu zostanie, gdzie i kości
171     4|             goliardowych... Z gościńcam tu przyniósł, ojcze, gorycz
172     4|            waszego klasztoru. Niech się tu, w ciszy serc waszych, wykrwawi
173     4|               do wtórego życia: za tymi tu murami - gdy do nich prawdziwie
174     4|               zaledwie strzępy jakoweś, tu i owdzie spisane, błąkają
175     4|          prosto-dusznik tkliwy jak owca tu moja każda - prostakiem
176     4|               gościńcu i z czym do mnie tu przybiegłeś: gdy twe rojenia
177     4|            przeor od tych słów.~"Skoroś tu do mnie nie przyszedł ze
178     4|               mesjasze, że swe Jany..."~Tu goliard załamał się całkiem:
179     4|             przeora. I duma:~"Przybiegł tu ze świata jak do prawej
180     4|               drogę nie otrzymał... Kto tu grzeszniejszy? Kto - franciszkanin
181     4|                 i harmonii za całe moje tu włodarstwo."~Zatrzymał na
182     4|             gościniec mnichów. Czyjegoś tu jednak przejazdu z dawna
183     4|                 rycerza może, snuje się tu. I zostawia po sobie ślady
184     4|           strzeżonej od złego przez oną tu Postać w kamieniu.~Szamoce
185     4|               gruzy pogaństwa wyrzucali tu pewnie - za klasztoru niedobrą
186     4|               jaki z gór dalekich opadł tu gdzieś na złamaną kolumnę
187     4|               wszystkie echa słonecznej tu głuszy, wygrywa gardła krzykiem
188     4|              myśli ostatnie, gdy z tego tu wału spoglądał na gród,
189     4|        nietrudno; tylko gdy wąż gnuśnie tu przy nas w ukryciu się zaczai,
190     4|            wśród nich psota. A że cisza tu taka surowa naokół, więc
191     4|               one szczęty okapów, które tu i ówdzie zawisały na słupie.
192     4|                rzucił jej bałwochwalczy tu krzyk. Ale czynił to daremnie.
193     4|               za siebie i Muzy pacierze tu brał, promieniem boskiej
194     4|                 gest, zastygł i goliard tu sam, upojon Bakcha upojeniem
195     4|             troska, gdy jastrząb na nią tu spada. Ku niej to pewnie
196     4|               naokół. A ta mała jeszcze tu swywoli, jeszcze ją obskakuje
197     4|                się Pan tańczący - łanom tu w krąg wszystkim na błogosławieństwo
198     4|               tańcu i pod winnicę samą. Tu przypomniał sobie nagle
199     4|            nadklasztornych wyży, chodzi tu sobie korowodem - a gwarzy,
200     4|             barwą od tamtej w kamieniu, tu się tak wyzłaca promieńmi,
201     4|                 brutalnością zatajonych tu wszędzie chuci odśmignie
202     4|                się żegna ze smętem, już tu nie powróci wcale. W tej
203     4|                 to na płytę strzaskanej tu trumnicy, to pod ołtarza
204     4|              przez nieboskłon cały - to tu, to tam. Olbrzym, zda się,
205     4|                 oglądając się za jakimś tu schroniskiem dla siebie
206     4|                na kanoniach śpiewał ją. Tu pewnie gędziec pieśń swą
207     4|                                     jak tu drzewiej bujnie było, ~a
208     4|                 jakby składem przemówił tu nagle mnich cichy. Daremnie
209     4|            myślach swych grzeszny staje tu nad księgą, lecz wyzierający
210     4|          cierpliwego dziecka. Mogły się tu oczy jak pędzle namaczać
211     4|               ile za to malowanie. Ktoś tu inne ma prawa i łaski u
212     4|               że nie rozróżnisz: co się tu kłębi w pląsach, co wabi
213     4|           widziane - tam, w piekarni! - tu się nagle zgarniają - na
214     4|             Boga darowanej. Żonglerzy i tu jeszcze, jak na świecie,
215     4|            lazurów i tęczy grają kolory tu same.~Wraz z towarzyszami
216     4|               organkową fletnię Pana...~Tu, w gwałtownym z nagła zaniepokojeniu
217     4|             było wonczas po nocy.~A gdy tu, w klasztoru ogrodzie, śród
218     4|           rybałtowe gęśle rozlegały się tu snadź, lecz jego fletni
219     4|                cieszy diabeł, jak pląsa tu wkoło, na fletni przygrywając
220     4|               przed południem goliardus tu w celi był, tu owo na skrzyni
221     4|                goliardus tu w celi był, tu owo na skrzyni siedział
222     4|                przysłania przed tym, co tu wysłuchać od niego musiał.~
223     4|         Przeważy niechybnie! nie pomogą tu i nasze pacierze... W tej
224     4|           sercem franciszkanów przyjęli tu dziś mdłych braci naszych
225     4|              muzykę i rapsody... Ledwie tu i owdzie roztargały się
226     4|                 wczoraj na sumę goliard tu, pod mymi oknami, przechodził -
227     4|           wychrząkał za chwilę. - Chodź tu, na górę; może ci co dam,
228     4|                te blaski kuźnicy, skrzą tu i owdzie, na żywych spiżach,
229     4|            duszy żądnej zbawienia.~Alić tu obok: śmierć tańczy z mnichem
230     4|                gliny lepionych, których tu nie brak wokół, nie rozeznasz
231     4|                 człeka przyprowadzonego tu z ulicy, powiada od proga:~"
232     4|          miłośnice zazdrosne - zatańczy tu dziś ze mną kochanek mój!...
233     4|               obwoływał - spowiadać ich tu zechce, niech się ku temu
234     4|              rzemiosła; żonkę i bachory tu sprowadzić i osiąść w tym
235     4|                 człek oświecony spoczął tu na wieki. Za tarczę i miecz -
236     4|              ludzie rozumieli, że poeta tu leży. I choć nie w zbroję,
237     4|           wszystko zdziałał ustami, już tu ręka mistrza nic ponoć nie
238     4|                była: do betlejemskiej!"~Tu przeor zagarnął oburącz
239     4|     szczodrobliwość - corda miserorum." Tu żak roztropny aż ręce w
240     4|                 wciąż jeszcze rozmawiał tu, w waszej kompanii."~Widząc
241     4|          caritas zwie się miłość nasza. Tu zaś - wskazał w dół, jakby
242     4|               na fundamenty klasztoru - tu posiewem Franciszka najgłębiej
243     4|            Wodzi was i teraz jeszcze. I tu owo przywiódł was wszakże -
244     4|                 zamek graalowego cudu!"~Tu, czarem jakby nagle odmłodzony,
245     4|             jesteście na Monsalwcie!... Tu mury same dyszą wiarą Abrahama,
246     4|            miłością Zbawiciela naszego! Tu odnowicie w piersiach waszych
247     4|      Monsalwacie! A chociaż niedługo mi tu, wiem, pozostaniecie, choć
248     4|           figmentis rzeczy dalekich wam tu wiernie opowiedziana. Sobie