Czesc

1     1| dzikich wygniatają im na rynku żonki i córy. Alić z igrcami i
2     1|   Mieszczanie ze śmiechem, ich żonki z nadąsaniem dorzucą przecie
3     1|       mieszczanom się dać: ich żonki i córy słowem Muzy gzić?
4     3|        jak po to swoje... a tu żonki - nie ma!... Naciesz się,
5     3|    bólu.~Ciągnęli panowie męże żonki swe do się, na one łoża
6     3|        ojców miasta, zgziła im żonki i córy, a w młodzieży wzbudziła
7     3|      by rycerz nie brał takiej żonki w łoże, na jaką mu herold
8     3|     swawole dzisiejsze, za swe żonki i córy! Niech poczną dosądzać
9     4| mieszczany, którzy obijają swe żonki, by do spłakanych pchać