Czesc

1     1|    Pójdę!..."~Łzy chlupnęły znienacka w tej przekorze goliarda.
2     1|    samego wiankiem - spadło znienacka na szyję goliarda. I zawlokło
3     4| niedźwiedź tak się szarpnął znienacka, że aż wyrwał swemu panu
4     4| wartki u skrętu nie klaśnie znienacka wodą o kamienie. I strumienia
5     4|   gwałtowną zerwało się tak znienacka wśród ruin, jakby ten wicher
6     4| gałęzi wplotą, że przypomną znienacka goliardowi... duszę towarzysza
7     4|    przy dzbanie. I tknie go znienacka, jakby palec w jedno z tych
8     4|    jego gębie, doskoczy doń znienacka, by mu zerwać zasłonę sprzed
9     4|  pisze Hieronim."~Wynurzony znienacka zza ciemnych kolumn krypty,