Czesc

1     4| kamieniu od pradawna Dobry Pasterz z jagnięciem na ramionach
2     4|   grodzie był kacerzom ten Pasterz, że idzie, jak mawiali,
3     4|    Zatrzymał go przy sobie Pasterz tym pytaniem swoim:~"Dokąd?"~"
4     4|  to w postaci własnej: Zły pasterz! który wypędza w światy
5     4| widnokręgu grodzkim.~Dobry Pasterz podjął na rozdrożu owcę
6     4|  torbą przez ramię wyrusza pasterz szukać owcy zbłąkanej. Z
7     4|    zgiełku w grodzie. Znał pasterz doświadczony trzodę swoją:
8     4|     w postaci własnej: Zły pasterz.~Tak było wonczas po nocy.~
9     4|    na oczach. Doświadczony pasterz trzody swojej, przeor, dojrzał