Czesc

1     3|          jedno tylko może: rzucenie w ogień!"~Tu zerwał się nagle z
2     3|               niźli mniemał: srogi bo ogień bucha tam, w grodzie, skoro
3     3|             żelazo wy, wierę, które w ogień rzucone być chce ku skrzepieniu
4     3|               ciałem.~"Frate, gdy cię ogień cielesny ogarnął, zapal
5     3|          banię ognistą...~Tak wpada w ogień, powiadają, ptak Feniks
6     4| najpłomienniejszą purpurę świata. I w ogień żył swoich. I na usta. Tu,
7     4|               wlała goliardowi w żyły ogień uniesienia w tyra przypomnieniu
8     4|          Krzyża jawny błysk w górze i ogień przestworów otchłannych -
9     4|           obłędliwych - wierę - nawet ogień i siarka buchać poczną!