Czesc

1     1|            odpustowy ściągnie ich tu niechybnie zza murów, z wszelakich
2     1|            dostanie. Rozkaże królowa niechybnie, aby poniechał błędnego
3     2|      niepewność siebie samego zwraca niechybnie myśli ku kobiecie. Wróciła
4     3| franciszkanina. Ten, myślały, będzie niechybnie coś wiedział o rycerzu:
5     3|           zbiega. Tam... znajdziecie niechybnie!"~Sarkną, pluną nań nieomal.~
6     4|                 Będzie, znajdzie się niechybnie, powiadają. Bóg ich tam
7     4|               za łaską Bożą, odczuwa niechybnie, jak z chaosu materii grubej,
8     4|         strun tony ostatnie; odda je niechybnie wiekom.~Dziwnie odmienił
9     4|             ta szala druga. Przeważy niechybnie! nie pomogą tu i nasze pacierze...