Czesc

1     1|   im się piersi z tęsknot i nadziei. W popiołach życia dogasały
2     1|  sennego.~Bo w opieszałości nadziei ostatnich i ta majaczyła
3     1| załopotała w nim skrzydłami nadziei ta myśl: "A może? - rok
4     1|   żal ci jeszcze? Jakich to nadziei obietnice zostawiasz po
5     2| bodaj w czyśćcu nie traciła nadziei... Gdy ci czasu na pokutę
6     3|    nocy będzie, W tej zasię nadziei oto aż ponosi żaków w zawodzeniu
7     3|    hej! werble szaleństwa i nadziei waszych!"~A zwróciwszy ma
8     4|  łańcuchy wszystkich kotwic nadziei. Z gęsią w klasztorze jakby
9     4|    stare - młodości ducha i nadziei nowej.~Ze przeor "jest mądry!",