Czesc

1     2|     potężne, widzę, ognie w kuźnicy swojej!"~A postać jego kojarzyć
2     2|     człecza, ni ten miech w kuźnicy ducha, nie oprze się mocnemu
3     3|     nie boi. Obraz piekła z kuźnicy czyni; diabłu bodaj dzieło
4     4|     z gębą ognistą jakby od kuźnicy blasku. Naprzód chrząknął
5     4| bramie. I wytacza się oto z kuźnicy swojej ten kowal tajemniczy
6     4|      I mienią się te blaski kuźnicy, skrzą tu i owdzie, na żywych
7     4|  Onże to - odbiorca dzieł z kuźnicy samotnika, trudów jego nocnych
8     4|      rozsnuwało jak gdyby w kuźnicy pajęczyny smugi. Chyżo zwijał
9     4| wyciąga po niewoli w stronę kuźnicy. Aż z głębi piersi chyba