Czesc

  1     1|              że się tu palma znalazła. Bo prawdziwie jakowaś spiekota
  2     1|                  Nie przeciw się mocy, bo silna."~Zgoła wszystkie
  3     1|               tumów runąć chyba miały, bo niskie smutki człecze toczyć
  4     1|               powagi i władzy każdej - bo choć się ona ciżbą roztańczyły
  5     1|          kałuży u wrót miasta sennego.~Bo w opieszałości nadziei ostatnich
  6     1|              Bogu od ptaszej? Siejemy, bo i zbieramy troski nasze
  7     1|           pojawieniem ludzie wędrowni. Bo w rumorze i zgiełku ogromnym
  8     1|           panna słuchać jej nie życzy, bo - nie wiedzieć, czynić rada.
  9     1|               do się w gwarze publiki, bo nagle odwarknie się na boki:~"
 10     1|                na świecie wcale. Komuż bo śpiewać? - groszom w czapie?"~
 11     1|             skąd jesteś, gdzieś bywał. Bo szyję dam, że przed biskupi
 12     1|       wicherkiem na czubie się znaczy. Bo i skąd, pytam, ta łacina:
 13     1|                wiedzenie?... Wykarmiaż bo Kościół słodkim mlekiem
 14     1|         jeszcze nie odświętny. Prędkie bo wieści między niewiastami
 15     1|        Zawiedli się mieszczanie zacni, bo choć radość została, święto
 16     1|                Niewymowny jest bardzo, bo nie rzekł ani słowa. I nie
 17     1|              się pani niedbale: któraż bo z kobiet nie zna pani Wenus
 18     1|                powiedzieć nie zdążyli. Bo w pierwszym doskoku zwarły
 19     1|               grobowca głową natrafił, bo zadudniało pod nim echo
 20     1|               łaska zarazem: nadzieja. Bo to z pierwszym poruszeniem
 21     1|               i wszyscy są radzi: "Ten bo z życia bierze!..."~Siedzi
 22     1|             pokażą, nieładne są chyba, bo w oczach ich nie ma tego
 23     1|              tym mieście?~Zgadł chyba, bo niebawem tłumy wielkie wysypywać
 24     1|           naszą za lichszą snadź mają, bo gdy się kuglcami i gadkarzem
 25     1|         mieszczany gorzej niż oziębłe, bo pełne niemej przedrwiny
 26     1|                żywota były już z nami. Bo prawdziwie, po tych włóczęgach
 27     1|               Goliardowe słowo spadało bo zawsze między ludzi jak
 28     1|         zatrzymały towarzyszy - kamrat bo z goliarda dobry zawsze
 29     1|               pilnował kościoła. Poeta bo oświecony na to tylko nieco
 30     1|                wolą być za dnia ślepe, bo jeszcze przyćmiewają oczy.~
 31     1|           przypomniała sobie (trafiają bo się po grodach i oświecone
 32     1|              zakręciła się na pięcie - bo się śpieszę! Zaś to kapturzysko..."~
 33     1|              że się nacałować zdążyli, bo do bramy dobijają się już
 34     1|          kaptur - przed ludźmi pewnie.~Bo skoczka otworzywszy bramę,
 35     1|             dziś pono zagrzewało wino, bo oto ciągną z daleka z wrzawą
 36     1|               datki ich nawet nie dba, bo droższy mu w tej chwili
 37     1|          śpiewa dumny poeta prowancki. Bo zważcież tylko, panowie!
 38     1|         sięgając, w pamięci pozostają, bo czucia człecze rozszerzać
 39     1|             baczy na rycerzy potyczkę, bo gniewają go przede wszystkim
 40     1|             dziesięć młodych.~Nie masz bo w każdym grodzie bardziej
 41     1|           władzy:~"Cicho mi pani bądź! bo na ratusz wezmę... i czego
 42     1|               powracając na zamek.~Ona bo była wszędzie: rządziła
 43     1|            Więc czemu powody dawasz?" "Bo prawdę mówić mniemam!...
 44     1|               z Cyganką może. Rozmaite bo sztuki umieją Cyganie...
 45     1|               oczy ku zdziwieniu pani: bo to był znak życia we mnie
 46     1|               nie powiemć, goliardzie. Bo i nie godzi się więcej powiadać
 47     1|              głowę nędzną roztrzaskam. Bo w jakież dosyty, w jakie
 48     1|                A i mózgiem swym chyba. Bo o te progi łeb swój chyba
 49     1|                z tym żalem do familii, bo załzawił się, spotniał jeszcze
 50     1|                Hańba wahaniu twemu!... Bo tak nędzny koniec na cóż
 51     2|         opowiadano w piekarni - u nich bo wieści zawsze najprędsze.)~"
 52     2|         prędzej na rynek między ludzi; bo w tłumie, powiadał, tracą
 53     2|             tłumu niczym ważka ulotna. Bo niedługo się jej napatrzył,
 54     2|             nią zgarnął datki pobożne.~Bo z rąk kobiet u kramu opadały
 55     2|                towarzyszy samych! Któż bo z rycerzy w pannie się kocha?!
 56     2|               kaźnią już pono wydarto, bo wszak sama pani to była,
 57     2|         ciernie tej męki największej - bo zawczas wyobrażanej. Przeżywał
 58     2|                niesamowicie jego oczy, bo raz po raz wyzierał spod
 59     2|      gwałtownym pocałunku warg swoich.~Bo żar jakowyś warem krwi rycerskiej
 60     2|                 Familia to snadź była, bo świadcząc mu tę pomoc w
 61     2|        spotykali po zaułkach.~Wszelaki bo naród zza murów ściągnął
 62     2|            słyszeli w życiu. Nie każda bo z kobiet i powieść nawet
 63     2|       radzieckie na roków sprawowanie, bo przystają raz po raz w rozprawach -
 64     2|    wdzięczności, który wstydowi cięży.~Bo jakby plecy im łechtały
 65     2|        zadziorna kitami u czap. Nazbyt bo już hardo wystawia się dziś
 66     2|               czerwoną szmatą zbrodni. Bo krwią mordu zanosi tu z
 67     2|          wagantami a zbirami. Nie masz bo większych przeciwieństw
 68     2|                z oczu w krętym zaułku, bo przyśpieszając kroków, już
 69     2|                 tym bardziej odczutej, bo w przedwieczornym słońcu
 70     2|            chichotliwy dziób przerazy.~Bo jawnie chichocze niemym
 71     2|               prędzej do mnie na górę, bo samemu cni się przy dzbanie...
 72     2|                sam z skupienia swego:~"Bo nie ustawał w szukaniu szukanie
 73     2|             srogi, rzekniesz Piotrowy, bo o takiej mocy wejrzenia -
 74     2|           nawet samo, oddają ni za co, bo za ono waganctwo goliardowe -
 75     2|               stronę: ostawajcie sami!~Bo w takiej chwili najuroczystszej,
 76     3|              bardzo gniewała się pani, bo nie do uciechy pospólstwa
 77     3|               gburne zbiry królewskie, bo wścibstwo dworek swoich
 78     3|             wiedział o rycerzu: nazbyt bo żarliwie modli się i płacze
 79     3|           najwłaściwszego teraz ptaka. Bo od czasu pocałunku rycerza
 80     3|             wstrząśnie się gwałtownie: bo oto wszystkie gołębie sfrunęły
 81     3|            moim: mnichu, podejm głowę! bo, z karku ci zdjętą, pod
 82     3|            braciszku, popraw! - woła - bo się osunę z siodła". Jęły
 83     3|           którym rzekłaś przed chwilą. Bo wiedz: składa przeor mój
 84     3|           takie aż pochlebstwo! - Ileż bo razy w rojeniach swych skrytych
 85     3|            zjawiały się wcale - mnogie bo sprawy ma pewnie królowa
 86     3|             strzyg tajemniczym zlotem. Bo choć niby radosne te pląsy,
 87     3|              tamta żonka czyjaś. Różne bo stają się w chęciach swoich
 88     3|        romansów po piekarniach. Bywają bo bardzo pochutne opowieści;
 89     3|          przedrzeźnia starek chichoty.~Bo żak jak ten kogut niewiele
 90     3|              raduje gromadzka uciecha. Bo gdy ich nawet która między
 91     3|             może i czym innym - razem. Bo tak potrzeba nam, kobietom,
 92     3|                tym mężowskim pomysłem, bo ścichnie nagle w zanoszeniach
 93     3|                Radosność wagantów tyle bo wznieciła w sercach grodzian:
 94     3|             sobie na zarobek poczciwy. Bo zważcie, żaki: nie natrząsali
 95     3|              sam łżesz na ten koniec - bo tak każe liche rzemiosło
 96     3|               A na kobiety nie pyskuj, bo rycerz cię słucha!"~Żaki
 97     3|           takie rycerstwo szumne. Mają bo dziś pieniądze heroldy -
 98     3|              ze wszystkich zalotników, bo się w nich krew rusza na
 99     3|                ramiona - całym ciałem, bo i nogi jego nogami jakoś
100     3|               na wygodzenie i uciechę. Bo co ona mu rzecze, on wraz
101     3|                  Wina pić nie chciał - bo niech groszy mało do domu
102     3|              wargami na wrąg łagiewki. Bo chwiał się już na ławie.~
103     3|               się zjaw chyba skoczki - bo choć lico jej niby, postać
104     3|      wszelakich ziemie i miasta. Komuż bo wiedzieć, jeśli nie im,
105     3|               takie znowuż królewskie, bo alherunt tanią jest tkaniną
106     3|           widział już jej chyba wcale, bo tylko tymi nastroszonymi
107     3|               srodze nie wytrzeszczaj! bo ja się i dominikańskich
108     3|                   nastąpi nań hardo. - Bo wiedzże na koniec, czemuś
109     3|             trzeba było szukać daleko, bo gdy się ściemniło i dobrych
110     3|    chrześcijańskiej diabłu bezlitości. Bo w naszej sztuce zbędziesz
111     3|          Trzymajże tam który garnczek, bo nas tu wszystkich zabluzga."~
112     3|             obejrzyj się czym prędzej, bo kochanie twe, w życiu niegdyś,
113     3|                 Odejdź, odejdź lepiej, bo, stary, przy winie lubię
114     3|                ciężkim smętem życia... Bo zważcie: iluż to żonglerów
115     3|            Diabeł ma być tak oszukany, bo za połowę człowieczeństwa,
116     3|               Kościoła nie wytłumaczy. Bo nie wyzna Kościół rzymski,
117     3|              owo - psim gnatem ledwie, bo substancji dla się szukała
118     3|               roztropność roztropnych. Bo i do onych ociężalców roztropności,
119     3|           dobra sacerdotes ambulantes? Bo acz waganty, my to wszak
120     3|                gdzie w grodzie: dziwne bo słuchy krążyły pod wieczór
121     3|            Utrudzon snadź jest wielce, bo niebawem słania się oto
122     3|          beczki.~"Szukaj głupszej."~ ~"Bo za malutkie to na stępory
123     3|              lada w zamącaniu rebelii: bo gdy zuchom pośród was wolnością
124     3|             zrób tu co, zarządź jakoś, bo..."~"Już ja tu z nimi...!
125     3|             smętkom przekorne.~"Na toż bo nam przyszło! - wzdycha
126     3|                goleni gnuśnych... Moje bo mieszczany tylko przedrwiny
127     3|        wszystkim na zdrowie pójdzie. ,,Bo co?! nie wolno?" - pyta
128     3|          pochwalają tej ugody. Młodsze bo serca uporczywsze w wdzięczności,
129     3|              jak tej rosy niebieskiej. Bo świata wy przecie rosa,
130     3|             uczyniło się w tej chwili, bo ten i owy pogwizduje sobie
131     3|             może, niźli mniemał: srogi bo ogień bucha tam, w grodzie,
132     3|           rycerza niczym ptak na węża. Bo jakby na nich tu wszystkich
133     3|                rozwrażliwiona płaczem, bo tym gwałtowniej zaszlocha
134     3|           stołu gromko i weselnie.~Ten bo z niezmąconą pogodą oczekiwał
135     3|              wy gorzej niż niewolniki, bo gdy tamtych chlebem i biczem
136     3|               z ław. Z umysłu miękkim, bo tak bardzo wzgardliwym gestem
137     3|       przeklinał w duchu igrę wszelką. Bo każda, nawet żonglerów i
138     3|              cięży z dni konieczności, bo nawet i tę czapę z głowy.
139     3|        czujnych, chyżych i bez statku. Bo wręcz w ciało samo gędźca
140     3|              chyba przed wami pokroczę bo mi świat cały nowym tętnem
141     3|            stąd, chodźże czym prędzej, bo jeszcze ci krzywdę jaką
142     3|                mi, wilczku ty skrętny, bo cię tu sama chyba roz...!
143     3|              kopułę uciszeń.~Odpustową bo porą nagęściło się w mieście
144     3|               ich nikt nie rozpatrzył, bo za przeżegnaniem się ginęło
145     3|               myślami swymi nie włada, bo i pokutę nawet tymi obrazami
146     3|              nad wszystkie pokut moce.~Bo za każdym zelżeniem ręki
147     3|          jeszcze nie nastawałem. Kogóż bo tu wlec do piekieł? Z kim
148     3|                zdzwania je wszystkie?! Bo nie na gaszenie pożaru odezwał
149     3|              objęły widać, płomienie - bo łuna pożogi znowuż zadrgała
150     3|              tętentu ani kroków ludzi.~Bo takiej ciszy uroki sączą
151     3|            żywe kamienie pań świętych. Bo taka ponurość milczenia
152     3|                się pogrożą wieżyc obu. Bo takie zasłuchanie, zapatrzenie
153     3|             pobożnych myśli przewodem, bo go i Ziemia Święta nie Kalwarią
154     4|                żywota swego na ziemi - bo wonczas to właśnie: w chwili
155     4|         wdzięczność Franciszka. Nazbyt bo roztropny stawa się z wiekiem
156     4|           wiedzieć raczy!... Żonglerzy bo nasi obiecują to - tak tylko:
157     4|            tylko przez bramy wpuścili, bo, słychać, przepełnione jest
158     4|        zohydzeniu mnichów i ich nauk - bo z mnichami wre tam walka
159     4|               mieć z niego nie będzie. Bo nad szkoły i kościoły milszą
160     4|           zobczeją mu przy goliardzie. Bo choć wiele mądrości wiedzą
161     4|                tu na wargach ją mam! - bo tej róży, rzuconej mi przez
162     4|        wszystko, co było przed chwilą. Bo stokroć większa radość,
163     4|              Milczenie snadź nakazuje, bo z palcem na ustach, a drugą
164     4|              ten zdał się przewidywać, bo z okiem nastawionym przenikliwie
165     4|              żwawszą postać cała. (Tak bo zawsze odmładzał się przeor,
166     4|               pobożności przeor stary, bo wystawił palec i karci go
167     4|          przeora rozchyliły się niemo, bo gniew powoli dopiero zapalał
168     4|             grzechów twoich."~W nazbyt bo wielkiej pogardliwości miał
169     4|             gniewu Bożego jeno dostał. Bo nawet kromki chleba na drogę
170     4|            razem znalazłem ja przecie! Bo czymże są te słowa przeora
171     4|               przysiadł na jego konia. Bo nie jednoż to: od kielicha
172     4|          waganckich przelotów. Krótkie bo zawsze bywały przystrojenia
173     4|                cholewą lub rzemieniem, bo nie pan mąż, bo gardzi onymi
174     4|            rzemieniem, bo nie pan mąż, bo gardzi onymi mieszczany,
175     4|              kobiet mody nie wiedzieć. Bo one same nie wiedzą nigdy.
176     4|               widocznie ta niemądrość, bo głaszcze ją długo po dłoni.~
177     4|            klasztoru niedobrą granicą.~Bo oto te złomy, jak pnie potrzaskane,
178     4|             parskaniu i kopyt tupocie, bo cykady z kryjówek swoich
179     4|             wino od was wszystkich?... Bo jest w nim wspomnienie najpiękniejszej."~
180     4|              migotań południowej pory. Bo gdy niedawno, w bluszczu
181     4|                stopy ziemi się trzyma; bo gdy dłońmi powietrze jak
182     4|        goliardowi w myślach te obrazy.~Bo kłębowisko jakoweś zawieruchą
183     4| Przenajświętsza Panna trzymała w ręku, bo promienieje - widzę!...
184     4|               o duszę brata; niezwykle bo pokornym głosem i słów nawet
185     4|               w tych rzeczach "nigdy", bo to jest bluźnierstwo wobec
186     4|            była zawsze najpiękniejsza, bo zawsze do jednej podobna.
187     4|               druhem nie zaznał nigdy, bo go w życiu żaden nie nawiedzał
188     4|            popędził bosonóż ku studni.~Bo kędy rzuci okiem, słaniają
189     4|          słońcu i deszczu na przemian. Bo taka jest w onych chwilach
190     4|                  Zawsze się weselcie!"~Bo szarych trosk siedliska,
191     4|             jakże się one cieszyły!... Bo, wonczas to, z tymi kwiatami
192     4|       taneczniki na uczcie słonecznej. Bo płaty anemonów tak się gdzieniegdzie
193     4|               z nich czynią olbrzymie. Bo tym ogniściej rozpłonęły
194     4|           prędzej wątpienia wszelkie - bo nie urodą anioły przewyższają
195     4|                pogardliwością możnych, bo choć się podginają ich kolana
196     4|            jego ścieżki głuche.~Nazbyt bo dobrze, i zgoła bez wiedzy,
197     4|               echu tej ciszy grobowej. Bo klasztor zamarł już cały.~
198     4|             nachmurzył się cały. Jakże bo przepędzić od furty tamtych
199     4|             spętał te ciała na śmierć. Bo krew z tych otworzonych
200     4|              oczy - w łuczywa świetle. Bo igrce furtę wyłamawszy,
201     4|           ponurej ciekawości żądz?!... Bo z żądz zatajonych rodzą
202     4|             ogarnęła ich myśli. Nie ma bo, wiadomo, gorszego poczucia
203     4|               w olejach snadź maczaną, bo rzucającą blaski bławe,
204     4|                latarnie nad swe czoła.~Bo śmierć, przewiawszy przez
205     4|               tam, pani, po nocy bądź! bo na ratusz weźmiemy!" - zawarczą
206     4|      Pochwalili to widocznie sąsiedzi, bo niebawem zamykać się jęły
207     4|               a pić ze mną nie chciał, bo się do kościoła śpieszył.
208     4|              tył pomkną w przerażeniu. Bo oto po schodach domostwa
209     4|            dopiero widzą) snadź ranną, bo ukutaną w chusty.~"Chodź
210     4|               stamtąd na wnętrze całe. Bo żużle na kuźni przed miechem
211     4|      przestraszenie sumień w kościele? Bo nad tym wszystkim koguta
212     4|            wokół, nie rozeznasz wcale, bo płachtami przykryte - dla
213     4|                raz trzeci. - Przedałem bo wczoraj zbroję, na którą
214     4|         gościowi słowo chyba ostatnie, bo tak zachrząkał i wstrząsnął
215     4|              oto w płuca dech głęboki, bo aż ręce na piersiach skrzyżował:~"
216     4|            grodzian. A i mnie z wami - bo inne już po grodach budują
217     4|           kamrata tej nocy, który pił, bo pił rzetelnie, ale za poczęstunek
218     4|               jak to chude zazwyczaj - bo w tym szamotaniu taka smaczna
219     4|        najłechotliwszym powabem swoim. Bo tą jedwabistą śliskością
220     4|             koń. Chłopisko było mocne, bo oto głowę raz jeszcze podjął,
221     4|                I to dla kogo?!... Tyle bo o goliardach wiedzieli zakonniki,
222     4|    przemarnotrawił ducha w waganctwie! Bo oto i w tym miejscu urywa
223     4|               po kątach nie wszczynać! Bo nie rozgrzeszę. A jeść nie
224     4|                snadź o tym coś niecoś, bo z uśmiechem pobłażania przytakuje
225     4|           rozełzawił się w tej chwili, bo słyszało się to nieomal,
226     4|     niedźwiednika sprzed kościoła.~Ten bo nawet progu kościelnego
227     4|         pacierzem, jako chrześcijanin, bo nie jako towarzysz: miał
228     4|                po dwakroć bezimienni - bo za życia i po śmierci -
229     4|               Zleczcie mi go, chłopcy, bo starość moja bezradna jest
230     4|                tańczyć mi go nauczcie. Bo tańczyć brat Łukasz (widziałem)
231     4|         pierwszej strugi powodzenia... Bo czyż budzą się w nas one