Czesc

1     1|  godności dufne!" Cieszy się gadkarz onym powitaniem, zaciera
2     1| widzów starał się skorzystać gadkarz: skoczył żwawo na swój pomost
3     1|     życia bierze!..."~Siedzi gadkarz na pomoście, dzwoni sobie
4     3|    by nie stawać się jak ten gadkarz na rynku. Tylko że ta powaga
5     3|     Przywlokł się wreszcie i gadkarz, ale jakiś zgoła inny niż
6     3|        przytwierdził cierpko gadkarz z twarzą gołą i sprośną.~"
7     4|     kompanii o to nie pytał. Gadkarz płaszcz swój czarny na ramiona
8     4|  gruby jak święty Krzysztof; gadkarz przepołowiony w podłuż na
9     4|     sobą. Spochmurniał nawet gadkarz, wyskarżając się ludziom,