Czesc

1     2|           świata smętem!"~Chciwie chwyta śmierć w szpony swoje bodaj
2     3|         po chleb sięga, ziemi się chwyta. Tylko widok potem towarzysza,
3     3|         pod tobą miasto całe! Nie chwyta cię zawrót nad tym, na coś
4     3|         go gdzieś na środku izby, chwyta mocną garścią za ramię,
5     4|         za ramię coś go kleszczem chwyta i odciąga precz od żywego
6     4|         się na klęczki. I oburącz chwyta się tej nogi nad bosą stopą
7     4|          furtian połę jego habitu chwyta, rąbek całuje i szlocha
8     4|          oczom podbiega do stołu, chwyta w garść lampę, podejmuje
9     4| roztruchanem w sprężonym ramieniu chwyta wreszcie mistrza wpół -