Czesc

1     1| sprawczyni wszystkiego. Coś z burzy tęsknot tej nocy i gwiazd
2     1|       pociągnął tak zaświstem burzy pod ołtarz sam. I w jeden
3     4|      I tak się w nim wszystko burzy, że te gniewy w wielki niespodzianie
4     4|      się mnichy przed gromami burzy.~I przed władzą czarnych
5     4|        spornie i tym grzmotom burzy, otworzył księgę na kolanach.
6     4|       Tak dumał kacerz w czas burzy nad księgą potępioną.~Ten
7     4|     głowę! Głośniejsze to od, burzy i piorunów - hałasem dusz
8     4|      po oddalach minionej już burzy muzykę i rapsody... Ledwie
9     4|    jeszcze zaokrąglone lękiem burzy. Cóż to za osoba taka ważna,